Wycinka drzew od 2017 roku – ułatwienie dla właścicieli czy zagrożenie dla natury

Ustawodawca zwiększył również limity obwodu pnia warunkujące możliwość zwolnienia z uiszczenia opłaty za wycinkę drzew z 75 cm do 120 cm jeżeli chodzi o drzewa szybkorosnące oraz z 50 cm do 80 w przypadku pozostałych gatunków drzew wycinanych w celu przywrócenia gruntów nieużytkowanych do użytkowania innego niż rolnicze (użytkownie rolnicze zostało objęte zwolnieniem z obowiązku uzyskania zezwolenia) zgodnego z planem miejscowym albo warunkami zabudowy. Ponadto, obwód w tym wypadku również będzie mierzony na wysokości 130 cm.

Zgodnie z nowymi przepisami rada gminy będzie mogła w uchwale objąć zwolnieniem z opłat również inne drzewa lub krzewy niż to zostało określone w ustawie.

Gminy zadecydują o kosztach wycinki

Zasadnicza zmiana dotyczy również sposobu obliczania opłaty za usunięcie drzewa lub krzewu. Nowelizacja zakłada, że to nie minister w rozporządzeniu, a poszczególne rady gmin w drodze uchwały będą ustalać stawki za wycinkę. Ustawodawca wprowadził jedynie dwie stawki maksymalne – 500 zł za usunięcie drzewa oraz 200 zł za usunięcie krzewów – które będą ograniczeniem dla organu gminy. W przypadku, gdy dana gmina nie uchwali własnych stawek opłat, zastosowanie będą miały powyższe stawki maksymalne jednolicie dla każdego gatunku drzewa lub krzewu. Na nowych zasadach opłaty mają być obliczane w następujący sposób:

1. za usunięcie drzewa – stawka opłaty określona przez radę gminy (albo stawka maksymalna) x liczba cm obwodu pnia drzewa mierzonego na wysokości 130 cm,
2. za usunięcie krzewu – stawka opłaty określona przez radę gminy (albo stawka maksymalna) x liczba metrów kwadratowych powierzchni gruntu pokrytej krzewami.

Stawki mają być co roku aktualizowane w oparciu o wskaźnik inflacji.

Komentarz

Zmiany, które weszły w życie od 1 stycznia 2017 roku co do zasady można ocenić pozytywnie. Przyznają one większą swobodę właścicielom, którzy niejednokrotnie, aby usunąć drzewo ze swojej nieruchomości musieli przejść długotrwałą procedurę administracyjną. Oczywiście zasadnicza zmiana dotyczy przede wszystkim wycinki na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą. Wycinka drzew w celach inwestycyjnych, pod budowę, dokonywana przez przedsiębiorców budowlanych, nadal obwarowana jest ustawowymi ograniczeniami, aczkolwiek łagodniejszymi od dotychczasowych.

Z drugiej strony – powstaje pytanie, czy liberalizacja przepisów nie wiąże się z zagrożeniem dla przyrody. Nie zawsze bowiem musi być tak, że cenne przyrodniczo drzewo jest objęte ochroną gatunkową lub znajduje się na obszarze chronionym. W obecnym stanie prawnym dużo zależy od inicjatywy poszczególnych gmin, które mogą nie tylko kształtować wysokość opłat za wycinkę, ale również wyłączać spod obowiązku uzyskania zezwolenia określone kategorie drzew. Gminy, chcące przyciągnąć przedsiębiorców, będą zapewne rozszerzały katalog zwolnień.

Warto dodać, że ustawa w obecnym brzmieniu stanowi, że zezwolenie na usunięcie drzewa lub krzewu na obszarach objętych ochroną krajobrazową w granicach parku narodowego albo rezerwatu przyrody wydaje się po uzgodnieniu odpowiednio z dyrektorem parku narodowego albo regionalnym dyrektorem ochrony środowiska.

Autor: Piotr Pawłowski, prawnik, Kancelaria Prawna Piszcz i Wspólnicy