Taką kolizję przepisów możemy zaobserwować, porównując m.in. przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.) oraz Prawa budowlanego (dalej: u.p.b.). Przepisy u.p.b. wskazują, że przed wydaniem decyzji organ administracji architektoniczno-budowlanej sprawdza m. in. zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego. A gdy takiego planu brak - z treścią decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a także wymaganiami ochrony środowiska. Przepisy nakazują organowi również zweryfikować przedłożony projekt zagospodarowania działki z przepisami techniczno-budowlanymi. Aby otrzymać pozwolenie na budowę, wnioskodawca musi zatem spełnić wiele wymagań, co nie zawsze jest dla niego łatwe. Dlatego ustawodawca postanowił wprowadzić art. 35 ust. 3 u.p.b. Zgodnie z jego treścią "w razie stwierdzenia naruszeń w zakresie wyżej wymienionych przesłanek organ administracji architektoniczno-budowlanej nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę".
W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, że art. 35 ust. 3 u.p.b. nie może być dla organu administracji podstawą do żądania, aby wnioskodawca usunął zarówno braki materialne swojego wniosku, jak i braki formalne. Sądy podkreślają bowiem, że trzeba odróżnić sytuację, w której wniosek nie może zostać pozytywnie załatwiony, dlatego że wnioskodawca nie dostarczył wszystkich wymaganych dokumentów (brak formalny), od sytuacji, w której wnioskodawca wszystkie wymagane dokumenty złożył, ale niektóre z nich - wadliwe (braki materialne). Artykuł 35 ust. 3 u.p.b. znajduje zastosowanie właśnie w sytuacji wystąpienia braków materialnoprawnych wniosku o wydanie pozwolenia na budowę. Braki te organ stwierdza, wydając postanowienie, na które nie przysługuje zażalenie. Jeżeli zaś strona nie uzupełni ich w wyznaczonym treścią postanowienia terminie, wówczas organ architektoniczno-budowlany (starosta albo prezydent miasta na prawach powiatu) nie ma innego wyjścia jak wydanie decyzji odmownej.
Przykład sytuacji, w której niniejsza instytucja znajduje zastosowanie, wynika z tezy orzeczniczej WSA w Łodzi z wyroku z 29 października 2015 r. (sygn. akt II SA/Łd 248/15). Sąd wskazał tam, że wezwanie inwestora w trybie art. 35 ust. 3 u.p.b. do usunięcia stwierdzonych naruszeń, w zakresie określonym w art. 35 ust. 1 u.p.b., jest obowiązkiem organu ferującego rozstrzygnięcie w przedmiocie pozwolenia na budowę. Tym samym dostrzegając nieprawidłowości przedłożonej dokumentacji budowlanej w powyższym zakresie, organ nie może odmówić zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę bez wcześniejszego nałożenia postanowieniem obowiązku usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia (art. 35 ust. 3 u.p.b.).
Przeczytaj w INFORLEX.PL Sektor publiczny cały artykuł:
Zanim starosta odmówi pozwolenia na budowę
W artykule wyjaśniono także czy i w jakim zakresie art. 79a k.p.a. będzie mógł być stosowany w procesie związanym z wydawaniem pozwolenia na budowę.