Nie, nagroda roczna za 2007 r. nie przysługuje, ponieważ nie został przepracowany wymagany 6-miesięczny okres.
Zasady przyznawania pracownikom jednostek sfery budżetowej nagród rocznych zostały określone przepisami ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników sfery budżetowej (dalej: ustawa). Przepisy wspomnianej ustawy określają zarówno zasady przyznawania, jak i wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego uprawnionym pracownikom.
Rozpatrując, czy dany pracownik ma prawo do trzynastki, należy przede wszystkim ustalić:
• czy ma prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego oraz
• w jakiej wysokości nagroda mu przysługuje.
Prawo do trzynastki w pełnej wysokości ma jedynie pracownik, który przepracował u danego pracodawcy cały rok kalendarzowy (art. 2 ust. 1 ustawy). Obowiązujące przepisy przewidują również sytuacje, w których pracownik ma prawo do pomniejszonej nagrody.
Warunkiem przyznania dodatkowego wynagrodzenia rocznego, w nazwijmy to niepełnej wysokości, jest przepracowanie przez pracownika co najmniej 6 miesięcy (art. 2 ust. 2 ustawy).
Zapamiętaj!
Pracownik, który nie przepracował całego roku kalendarzowego, nabywa prawa do trzynastki, w wysokości proporcjonalnej do przepracowanego okresu.
Jak wynika z uchwały Sądu Najwyższego z 25 lipca 2003 r. (sygn. akt III PZP 7/03), prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości zależy przede wszystkim od przepracowania w danej jednostce całego roku kalendarzowego. Jednak gdy ktoś pracował krócej niż rok, ale co najmniej 6 miesięcy, nabywa prawa do nagrody rocznej w wysokości proporcjonalnej do przepracowanego okresu. Trzynastkę otrzyma jednak tylko ten, kto efektywnie przepracował w danej firmie co najmniej 6 miesięcy.
W szczególnych przypadkach przepracowanie okresu krótszego niż wymagane pół roku również uprawnia do dodatkowego wynagrodzenia rocznego. Przepracowanie co najmniej 6 miesięcy w danym roku kalendarzowym warunkujące uzyskanie prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane w następujących przypadkach:
1) nawiązania stosunku pracy w trakcie roku kalendarzowego z nauczycielem i nauczycielem akademickim zgodnie z organizacją pracy szkoły (szkoły wyższej),
2) zatrudnienia pracownika do pracy sezonowej, jeżeli umowa o pracę została zawarta na sezon trwający nie krócej niż trzy miesiące,
3) powołania pracownika do czynnej służby wojskowej albo skierowania do odbycia służby zastępczej,
4) rozwiązania stosunku pracy w związku z:
• przejściem na emeryturę, rentę szkoleniową albo rentę z tytułu niezdolności do pracy lub świadczenie rehabilitacyjne,
• przeniesieniem służbowym, powołaniem lub wyborem,
• likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy,
• likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją,
5) podjęcia zatrudnienia:
• w wyniku przeniesienia służbowego,
• na podstawie powołania lub wyboru,
• w związku z likwidacją poprzedniego pracodawcy albo ze zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących tego pracodawcy,
• w związku z likwidacją jednostki organizacyjnej poprzedniego pracodawcy lub jej reorganizacją,
• po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej albo po odbyciu służby zastępczej,
6) korzystania:
• z urlopu wychowawczego,
• z urlopu dla poratowania zdrowia,
• przez nauczyciela lub nauczyciela akademickiego z urlopu do celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego,
7) wygaśnięcia stosunku pracy w związku ze śmiercią pracownika (art. 2 ust. 3 ustawy).
Należy podkreślić, iż jedynie wymienione sytuacje uzasadniają przyznanie pracownikowi dodatkowego wynagrodzenia rocznego, w przypadku gdy z ww. powodów nie przepracował on wymaganych 6 miesięcy.
W przypadku gdy nieobecność pracownika w pracy wynika z innych przyczyn i nie mieści się w powyższym katalogu, o prawie pracownika do tzw. trzynastki decyduje zatem przepracowany przez tego pracownika okres.
Pracownik, o którym mowa w pytaniu, nie przepracował w 2007 r. efektywnie (czyli nie wykonywał pracy) wymaganego okresu (6 miesięcy). Dlatego też nie nabywa prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego.
Okresy usprawiedliwionej nieobecności w pracy, które zostały wymienione w powyższym katalogu, są bowiem traktowane jako okresy de facto przepracowane i tym samym zaliczane do okresów pracy uprawniających pracownika do dodatkowego wynagrodzenia rocznego.
Natomiast okresy wszystkich innych usprawiedliwionych nieobecności w pracy, w tym np. okresy choroby, są okresami nieprzepracowanymi w rozumieniu przepisów omawianej ustawy. Tym samym nie uprawniają pracowników do otrzymania nagrody rocznej.
Podstawa prawna
• Ustawa z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz.U. Nr 160, poz. 1080; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 104, poz. 711)