Prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego na podstawie art. 1 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej mają m.in. pracownicy samorządowych jednostek budżetowych, zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych:
• w urzędzie marszałkowskim - marszałek województwa, wiceprzewodniczący zarządu oraz pozostali członkowie zarządu województwa,
• w starostwie powiatowym - starosta, wicestarosta oraz pozostali członkowie zarządu powiatu,
• w urzędzie gminy - wójt (burmistrz, prezydent miasta),
• zastępca wójta (burmistrza, prezydenta miasta), sekretarz gminy, sekretarz powiatu, skarbnik gminy (główny księgowy budżetu), skarbnik powiatu (główny księgowy budżetu powiatu), skarbnik województwa (główny księgowy budżetu województwa).
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 17 października 2007 r. (sygn. akt II OSK 1286/07) oddalił skargę kasacyjną Rady Powiatu w Łukowie, utrzymując w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie (sygn. akt III SA/Lu 75/07, NZS 2007/6/103), zgodnie z którym rada powiatu nie może upoważnić przewodniczącego do wykonywania czynności z zakresu prawa pracy związanych z przyznawaniem nagrody jubileuszowej i dodatkowego wynagrodzenia rocznego, albowiem stoi to w sprzeczności z treścią art. 4 ust. 1 pkt 1) ustawy z 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (dalej: ustawa o pracownikach samorządowych).
Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1) ustawy o pracownikach samorządowych, czynności w sprawach z zakresu prawa pracy za jednostki, o których mowa w art. 1 tej ustawy, zwane dalej „pracodawcami samorządowymi”, dokonuje m.in. organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego lub w zakresie ustalonym przez ten organ w odrębnej uchwale jego przewodniczący - wobec wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starosty i marszałka województwa - w formie uchwały, z zastrzeżeniem, że uchwała ta nie może obejmować prawa do ustalania przez przewodniczącego organu stanowiącego ich wynagrodzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu powołanego wyżej orzeczenia wskazał, że dodatkowe wynagrodzenie roczne jest „wynagrodzeniem” w znaczeniu przepisu art. 4 ust. 1 pkt 1) ustawy o pracownikach samorządowych, nie sugerując w jakikolwiek sposób, aby wypłata tego wynagrodzenia wymagała podjęcia odrębnej uchwały. Przyjmując bowiem pogląd o konieczności jej podjęcia, należałoby uznać, że wypłata jakichkolwiek świadczeń z budżetu gminy na rzecz wójta (comiesięcznego wynagrodzenia za pracę, zasiłku chorobowego, ekwiwalentu za urlop) wymaga każdorazowo podjęcia odpowiedniej uchwały.
Przychylę się tutaj do powszechnej opinii, zgodnie z którą składniki wynagrodzenia pracowników samorządowych zostały jasno określone przepisami ustawy o pracownikach samorządowych. Pracownicy samorządowi mają oczywiście prawo również do innych składników wynagrodzenia, ale są one ustalane zawsze w odniesieniu do wynagrodzenia zasadniczego. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, określając zatem wysokość wynagrodzenia zasadniczego wójta, określa również automatycznie stawki wszystkich pozostałych dodatków i świadczeń. Tym samym konieczność każdorazowej uchwały rady gminy w kwestii poszczególnych składników wynagrodzenia wypłacanego wójtowi wydaje się w tym przypadku zbyt daleko idąca.
Dlatego należy uznać, że do wypłaty wójtowi dodatkowego wynagrodzenia rocznego, do którego nabył on prawa, powinien wystarczyć jedynie wniosek z podpisem przewodniczącego rady gminy.
Należy również podkreślić, że wyroki i uchwały nie są w naszym systemie prawnym źródłami prawa. Stanowią jedynie wykładnię obowiązujących przepisów, czyli wskazują, w jaki sposób powinny być one stosowane.
Podstawy prawne
• Ustawa z 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (j.t. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 170, poz. 1218)
• Ustawa z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz.U. Nr 160, poz. 1080; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 104, poz. 711)