Włochy uchybiły swym zobowiązaniom członkowskim przez to, że niewłaściwie transponowały do swego prawa krajowego przepisy dyrektywy o składowiskach odpadów - orzekł ETS w wyroku z 10 kwietnia 2008 r. w sprawie Komisja Wspólnot Europejskich/Włochy.
SYGN. AKT C-442/06
W swojej skardze Komisja zwróciła się do ETS o stwierdzenie, iż przyjmując i utrzymując w mocy dekret legislacyjny, którym transponowano do prawa krajowego przepisy Dyrektywy 1999/31 w sprawie składowania odpadów Włochy uchybiły zobowiązaniom, które na nich ciążą na mocy tej dyrektywy. Komisja wskazała bowiem, że Włochy nie uwzględniły w swym dekrecie, że postanowienia dyrektywy powinny być stosowane również do składowisk istniejących. Na swą obronę Włochy wskazywały, że ewentualne stwierdzenie uchybienia, jakie może wyniknąć z uznania zarzutu za uzasadniony, nie umożliwi jej podjęcia niezbędnych kroków w celu zastosowania się do Dyrektywy 1999/31, zważywszy fakt, iż wyrok Trybunału zapadnie po upływie terminu ustalonego na 31 grudnia 2006 r. w odniesieniu do reżimu przejściowego dotyczącego składowisk odpadów niebezpiecznych.
UZASADNIENIE
Rozpatrując sprawę ETS zauważył, że dyrektywa o składowaniu odpadów przewiduje, iż jej załącznik II stosuje się do istniejących składowisk odpadów niebezpiecznych w ciągu jednego roku od upływu terminu transpozycji dyrektywy, to jest od 16 lipca 2002 r. Przewiduje więc ona niezależnie od czasu trwania procedury zagospodarowania terenu składowisk istniejących, które musi zakończyć się do 16 lipca 2009 r., krótki termin na stosowanie przepisów przejściowych do składowisk tego rodzaju. Z kolei sporny dekret legislacyjny ustanawiający przepisy przejściowe dotyczące obróbki odpadów niebezpiecznych ma zastosowanie wyłącznie do nowych składowisk i nie zawiera żadnych norm o charakterze przejściowym odnoszących się do obróbki takich odpadów na składowiskach istniejących. Wbrew twierdzeniom Włoch dekret legislacyjny nie przewiduje także stosowania do tych składowisk od 16 lipca 2002 r. załącznika II do Dyrektywy 1999/31. Wspomniany przepis prawa krajowego ustanawia bowiem jedynie procedurę zagospodarowania terenu mającą zastosowanie do wszystkich składowisk, niezależnie od ich rodzaju. Zgodnie z tym przepisem osoba uprawniona z tytułu zezwolenia powinna przedstawić właściwym władzom plan zagospodarowania terenu składowiska w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie dekretu legislacyjnego. Właściwe władze zezwalają na kontynuację działalności składowiska i określają prace dostosowujące składowisko do wymagań wynikających z przepisów oraz szczegółowe zasady i termin zakończenia procedury. Zagospodarowanie terenu składowiska musi zakończyć się do 16 lipca 2009 r. Ponadto, choć w okresie przejściowym, w którym możliwe było zagospodarowanie terenu istniejących składowisk, przepisy prawa krajowego poprzedzające dekret legislacyjny 36/2003 mające zastosowanie do procedury usuwania odpadów niebezpiecznych ustalały szczegółowe zasady przyjmowania takich odpadów na składowiskach, jednakowoż nie gwarantowały one pełnego zastosowania Dyrektywy 1999/31 do składowisk przyjmujących takie odpady.
ANNA OSTROWSKA-TOMAŃSKA
aplikantka adwokacka, doktorantka w Centrum im. Willy Brandta