Jednorazowy dodatek uzupełniający wypłacany jest nauczycielom w przypadku, gdy wynagrodzenia nauczycieli na poziomie danego stopnia awansu zawodowego w poprzednim roku kalendarzowym nie osiągnęły średnich wynagrodzeń, o których mowa w art. 30 ust. 3 ustawy z 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (dalej: Karta Nauczyciela).
Kwota różnicy między wydatkami poniesionymi na wynagrodzenia nauczycieli w danym roku kalendarzowym (w składnikach, o których mowa w art. 30 ust. 1 Karty Nauczyciela) a iloczynem średniorocznej liczby etatów nauczycieli na poszczególnych stopniach awansu zawodowego oraz średnich wynagrodzeń nauczycieli, o których mowa w art. 30 ust. 3 Karty Nauczyciela, dzielona jest między nauczycieli zatrudnionych i pobierających wynagrodzenie w roku, dla którego ustalono kwotę różnicy. Wypłata dodatku musi nastąpić w terminie do 31 stycznia za rok poprzedni.
Jedną z zasad prowadzenia ksiąg rachunkowych jest zasada memoriału, zgodnie z którą w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz, przychody i obciążające ją koszty, związane z tymi przychodami, dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty. W związku z tym kwota naliczonego jednorazowego dodatku uzupełniającego stanowić będzie koszt roku obrotowego, za który został naliczony, natomiast wydatkiem będzie w roku następnym.
Przeczytaj w INFORLEX.PL Sektor publiczny cały artykuł: Ewidencja księgowa dodatku uzupełniającego dla nauczyciela
Artykuł przedstawia schemat ujęcie jednorazowego dodatku uzupełniającego w księgach rachunkowych.