Reprezentanci Polski na Igrzyskach Paraolimpijskich sprzed 1992 roku zwracają się do rzecznika praw obywatelskich o podjęcie interwencji w związku z wyłączeniem tej grupy sportowców z kręgu beneficjentów świadczenia przewidzianego nowelizacją ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz.U. nr 25, poz. 113 z późn. zm.). Zgodnie z nowymi przepisami paraolimpijczycy, którzy zdobyli co najmniej jeden medal od 1992 roku, otrzymają świadczenie z budżetu państwa (w wysokości prawie 2400 zł). Nie dostanie go natomiast ponad 100 medalistów reprezentujących Polskę w latach 1972 - 1992. Osoby te zapowiadają już, że jeśli interwencja RPO nie przyniesie skutków, będą się starać, aby kontrowersyjne przepisy trafiły do Trybunału Konstytucyjnego. W trakcie prac legislacyjnych dyskryminację części sportowców zauważył Senat, który w uzasadnieniu uchwały w tej sprawie stwierdził, że ustawa o zmianie ustawy o kulturze fizycznej, w założeniu znosząca nierówność sportowców olimpijskich i paraolimpijskich, stwarza sytuację dyskryminacji wewnątrz grupy medalistów niepełnosprawnych. Wyższa izba parlamentu wniosła poprawkę, zgodnie z którą świadczenie mieli otrzymać paraolimpijczycy startujący od 1972 roku, ale Sejm ją odrzucił.
W opinii Witolda Dłużniaka, wiceprezesa Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego, Sejm przyjął właściwe rozwiązanie, gdyż Międzynarodowy Komitet Parolimpijski powstał w 1989 roku i pierwszą oficjalną paraolimpiadę przeprowadził dopiero w 1992 roku. Jego zdaniem wcześniejsze zawody formalnie nie miały takiego statusu. Jednak na stronie internetowej Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego widnieje informacja, że Igrzyska Paraolimpijskie organizowane są systematycznie w cyklu czteroletnim, począwszy od 1960 roku, a Polacy po raz pierwszy wzięli w nich udział w roku 1972.
Łukasz Guza
lukasz.guza@infor.pl