Dane te przedstawił we wtorek wiceminister spraw wewnętrznych i administracji Tomasz Siemoniak, obecny na posiedzeniu senackiej Komisji Łączności z Polakami za granicą. Możliwość używania języka obcego albo regionalnego jako tzw. języka pomocniczego daje ustawa o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym z 2005 roku.
O wprowadzenie języka mniejszości jako języka pomocniczego w kontaktach z urzędem gminy mogą ubiegać się te gminy, gdzie mniejszość stanowi co najmniej 20 proc. mieszkańców. Podobnie jest w przypadku nazw miejscowości i ulic.
Jak powiedział Siemoniak, mówiąc o gminach, w których stosowany jest język niemiecki, "tablice są dość systematycznie zamalowywane", stąd potrzeba ich wymiany.
Język niemiecki stosowany jest jako język pomocniczy w woj. opolskim w gminach: Radłów, Chrząstowice, Izbicko, Biała, Walce, Strzeleczki, Leśnica, Prószków, Jemielnica, Ujazd, Kolonowskie, Laskowice Wielkie, Reńska Wieś, Tarnów Opolski, Bierawa, Zębowice, Turawa, Dobrzeń Wielki, Głogówek, Murów, Dobrodzień i Komprachcice.
Język białoruski używany jest w gminach woj. podlaskiego: Hajnówka, Orla i Narewka, język kaszubski - w woj. pomorskim w gminach: Parchowo i Sierakowice, a język litewski - w Puńsku w woj. podlaskim.
Rady gmin, gdzie mniejszość stanowi co najmniej 20 proc., składają wniosek o wpis gminy do Urzędowego Rejestru Gmin, w których używany jest język pomocniczy. Podobnie przy używaniu nazw ulic i miejscowości w języku mniejszości.
Przyjmując ustawę szacowano, że przepisy te będą dotyczyły 51 gmin. W 28 istniałaby możliwość wprowadzenia języka niemieckiego, w 12 - języka białoruskiego, w 10 - języka kaszubskiego (jako języka regionalnego) i w 1 - litewskiego. Podstawą w określeniu liczby osób, należących do mniejszości, jest ostatni spis powszechny.
Według ustawy, mniejszością narodową jest grupa obywateli polskich, mniej liczna od pozostałej części ludności Polski, dążąca do zachowania swojego języka, kultury i tradycji, mająca świadomość własnej, historycznej wspólnoty narodowej, której przodkowie zamieszkiwali obecne terytorium Polski od co najmniej 100 lat.
Liczba mieszkańców należących do mniejszości jest ustalana na podstawie ostatniego spisu powszechnego. Według ustawy, w Polsce jest dziewięć mniejszości narodowych: białoruska, czeska, litewska, niemiecka, ormiańska, rosyjska, słowacka, ukraińska i żydowska oraz cztery mniejszości etniczne: karaimska, łemkowska, romska i tatarska. Ustawa wprowadza także język kaszubski jako język regionalny.
W Polsce mniejszości narodowe stanowią mniej niż 1 proc. społeczeństwa.