W dniu 29 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił 4 decyzje Ministra Finansów określające wysokość zobowiązania Województwa Mazowieckiego z tytułu wpłat do budżetu państwa na część regionalną subwencji ogólnej (tzw. janosikowe) na 2013 r. za miesiące: wrzesień, październik, listopad i grudzień.
Sąd w ustnym uzasadnieniu wyjaśnił, że jest on związany wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 marca 2014 r., w którym Trybunał stwierdził niezgodność art. 31 i art. 25 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego z Konstytucją RP w zakresie, w jakim nie gwarantują województwom zachowania istotnej części dochodów własnych na realizacje zadań własnych. Ponadto, Sąd uchylając decyzje Ministra Finansów uwzględnił trudną sytuację finansową Województwa Mazowieckiego, przyznając jednocześnie, że takiej przesłanki nie przewiduje ustawa o dochodach JST.
W ocenie Sądu, uwzględniając sytuację Województwa Mazowieckiego oraz zakresowy charakter wyroku Trybunału Konstytucyjnego, wpłaty do budżetu państwa (na potrzeby tej sprawy) powinny wynosić 30% dochodów podatkowych pochodzących z tytułu udział we wpływach z CIT i PIT.
Sąd stwierdził ponadto, że konsekwencją uchylenia decyzji określających wysokość wpłat do budżetu państwa było uchylenie postanowień Ministra Finansów o zaliczaniu dokonanych wpłat przez Woj. Mazowieckie na należność główną i odsetki.
Zobacz również: Dwa projekty "janosikowego" w Sejmie
Zdaniem Ministerstwa Finansów, orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie odzwierciedlają wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 marca 2014 r. dotyczącego tzw. Janosikowego wpłacanego przez województwa , który stwierdził, że zakwestionowane przepisy przestaną obowiązywać po 18 miesiącach od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw, chyba że wcześniej zostaną uchylone lub zmienione przez ustawodawcę. „W tym okresie winny więc być stosowane przez wszystkich adresatów." Należy dodać, że w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego wyrażany jest pogląd, że w polskim systemie prawnym samo pozbawienie przepisu domniemania konstytucyjności nie jest wystarczającą przesłanką do odmowy jego zastosowania. Dopiero gdy przepis ten zostanie usunięty z systemu prawnego w następstwie wejścia w życie orzeczenia Trybunału o jego niekonstytucyjności lub w następstwie jego uchylenia bądź zmiany przez prawodawcę, organy państwowe, w tym sądy, będą zwolnione z obowiązku jego stosowania.
Nie można zgodzić się również z ustalaniem przez Sąd poziomu wpłat województw do budżetu państwa, gdyż takie ustalanie wkracza w przestrzeń stanowienia prawa, która zarezerwowana jest dla Parlamentu.
Przyjęcie rozwiązania przedstawionego przez WSA oznaczałoby zmniejszenie części regionalnej subwencji ogólnej dla województw o kwotę zmniejszonych wpłat Województwa Mazowieckiego. W 2014 r. oznaczałoby to zmniejszenie wpłat o kwotę 176.592 tys. zł. W takim przypadku część regionalna subwencji ogólnej wyniosłaby 738.146 tys. zł, a nie jak zaplanowano w ustawie budżetowej na 2014 r. w kwocie 914.738 tys. zł. Po przekazaniu rat części subwencji regionalnej w wysokości 738.146 tys. zł, należałoby zaprzestać przekazywania województwom części regionalnej subwencji ogólnej. Część regionalna subwencji ogólnej ustalana jest bowiem w wysokości wpłat województw do budżetu państwa.
Należy podkreślić, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 marca 2014 r. stwierdził zakresową niezgodność z Konstytucją RP oprócz art. 31 również art. 25 ustawy o dochodach (…) regulującego zasady podziału części regionalnej subwencji ogólnej. Ograniczenie wpłat Województwa Mazowieckiego, w sposób wskazany przez Sąd, skutkowałoby zmniejszeniem dochodów województw z tytułu części subwencji regionalnej i spowodowałoby trudności w realizacji ich budżetów.
Ministerstwo Finansów nie zgadza się z wyrokami Sądu i zamierza po otrzymaniu i przeanalizowana pisemnego uzasadnienia wyroku, wnieść skargi kasacyjne do NSA.
Polecamy serwis: Finanse