Pracownik przebywający na zwolnieniu chorobowym zobowiązany jest do przedłożenia pracodawcy zwolnienia lekarskiego, aby nabyć prawo do zasiłku chorobowego z tytułu niezdolności do pracy. Prawo do zasiłku pracownik nabywa po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, jeżeli podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu lub po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, jeżeli podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu. Ubezpieczenie chorobowe trwa od momentu nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania co powoduje ustanie tego ubezpieczenia. Należy jednakże pamiętać, że pracownik może otrzymać świadczenia z tytułu niezdolności do pracy nawet po ustaniu zatrudnienia. Ma to na celu ochronę pracownika na wypadek czasowych trudności w podjęciu nowego zatrudnienia, co może wiązać się zabezpieczeniem pracownika przed utratą zarobków. Okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy nie może trwać dłużej niż 182 dni.
Kiedy pracownik może otrzymać zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia?
Ustawodawca przyznał pracownikowi możliwość otrzymywania świadczeń po ustaniu zatrudnienia w dwóch przypadkach:
- gdy niezdolność do pracy powstała podczas trwania zatrudnienia i trwa po jego ustaniu,
- gdy niezdolność do pracy powstała po rozwiązaniu umowy.
Polecamy: INFORRB Platforma Rachunkowości Budżetowej i Prawa Pracy
Zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia
Tytuł ubezpieczenia wygasa w dniu rozwiązania stosunku pracy co wiąże się z utratą prawa do świadczenia chorobowego po ustaniu zatrudnienia. Jednakże ustawodawca w art. 7 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2010.77.512) przewidział, iż zasiłek chorobowy jest przyznawany osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała:
- nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego,
- nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego - w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby.
Moment powstania niezdolności do pracy
Wobec tego, dla oceny prawa do świadczenia z ubezpieczenia jest moment powstania niezdolności do pracy a nie moment zachorowania. Jeżeli pracownik zachoruje w trakcie trwania stosunku pracy i będzie chorował bez przerwy po jego rozwiązaniu a niezdolność do pracy będzie trwała nieprzerwanie co najmniej 30 dni pracodawca, który jest płatnikiem składek na świadczenia z ubezpieczenia chorobowego wypłaca pracownikowi należne świadczenie do dnia rozwiązania stosunku pracy włącznie. Po dokonaniu wypłaty świadczeń (w tym wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy oraz zasiłku chorobowego) pracodawca przekazuje oryginał zaświadczenia lekarskiego do odpowiedniego oddziału ZUS, właściwego według miejsca zamieszkania pracownika. Pracodawca pozostawia w dokumentacji zasiłkowej kserokopię zaświadczenia lekarskiego. Prawo do zasiłku chorobowego nie przysługuje za okres niezdolności do pracy przypadającej po ustaniu tytułu ubezpieczenia, powstałej zarówno w czasie jak i po ustaniu tytułu ubezpieczenia, jeżeli po ustaniu ubezpieczenia kontynuowana jest lub została podjęta działalność zarobkowa stanowiąca tytuł do objęcia tej osoby ubezpieczeniem chorobowym. Zasiłek chorobowy nie przysługuje również osobie, która ma ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, jest uprawniona do zasiłku dla bezrobotnych zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego i nie nabyła prawa do świadczenia w czasie trwania ubezpieczenia z powodu nieprzepracowania wymaganego okresu. Zasada ta nie ma zastosowania do osób niezdolnych do pracy uprawnionych do renty wypłacanej na podstawie przepisów prawa cywilnego.
Zadaj pytanie na forum: Samorząd - Pracownicy samorządowi