Z uzyskaniem przez osobę nieposiadającej pracy statusu bezrobotnego, wiążą się określone obowiązki. Jednym z takich obowiązków jest przyjęcie przez taką osobę zaproponowanej przez powiatowy urząd pracy propozycji odpowiedniej pracy lub innej formy pomocy określonej w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia (t.j. Dz. U. 2015 poz. 149 z późń. zm.). Jeżeli bezrobotny bez uzasadnionej przyczyny nie przyjmie propozycji pracy lub innej formy pomocy, to na podstawie art. 33 ust. 4 pkt 3 tej ustawy starosta wydaje decyzję o pozbawieniu takiej osoby statusu bezrobotnego. Często jednak powstaje wątpliwość, czy starosta musi zawsze wydawać taką decyzję, czy też może odstąpić od jej wydania, jeżeli bezrobotny uzasadni swoją odmowę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 11 lutego 2015 r., sygn. akt: IV SA/Gl 545/14 (LEX nr 1650082) stwierdził, iż: „użyte w art. 33 ust. 4 pkt 3 ustawy z 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy słowo "pozbawia" wskazuje, że decyzja wydana na jego podstawie ma charakter decyzji związanej, co oznacza, że w przypadku wystąpienia przesłanek w nim wymienionych starosta zobowiązany jest wydać decyzję o pozbawieniu bezrobotnego statusu bezrobotnego. Użyte w art. 33 ust. 4 pkt 3 ustawy z 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy pojęcie "uzasadniona przyczyna" jest pojęciem nieostrym. Ocena w tym zakresie podlega uznaniowości organu. Ustalenie treści owego pojęcia następuje na podstawie konkretnego stanu faktycznego sprawy.”
Zobacz również: Pracownicy samorządowi – nabór, służba przygotowawcza i awansowanie
Wynika z powyższego, iż starosta może nie wydawać decyzji o pozbawieniu danej osoby statusu bezrobotnego, jeżeli ten ostatni w sposób należyty uzasadni przyczyny odmowy. Niestety fakt, czy dana przyczyna może stanowić podstawę takiej odmowy, zależy wyłącznie od oceny starosty. Jak słusznie powołany wyżej Sąd wskazał, iż zwrot „uzasadnione przyczyny” jest zwrotem nieostrym. W konsekwencji czego, każdy przypadek odmowy przejęcia pracy, należy oceniać osobno. Zatem nie można wykluczyć sytuacji, w której pomimo podobnej przyczyny odmowy, w jednym przypadku starosta nie pozbawi danej osoby statusu bezrobotnego, zaś w drugi przypadku już tak. I takie zachowanie się starosty nie będzie błędem, gdyż oba przypadki pomimo podobnej przyczyny odmowy, różniły stany faktyczne. Czyli sytuacje życiowe obu bezrobotnych.
Polecamy serwis: Ustrój i jednostki