Potrzebuję przez kilka miesięcy dorywczej pomocy do zaksięgowania kilku spółek. Znalazłam potencjalną kandydatkę, która chciałaby wykonywać te zadania zdalnie, w czasie przez siebie wybranym, na podstawie umowy o dzieło. Dzieło miałoby polegać na zaksięgowaniu kilku spółek, opisane zostałoby w sposób wskazujący na to, że celem stron jest osiągnięcie określonych rezultatów, czyli sporządzenie określonych deklaracji czy rejestrów, sprawozdań finansowych itp. Czy zawarcie takiej umowy byłoby możliwe w tej sytuacji, czy też istnieje bardzo duże ryzyko, że taki sposób świadczenia usługi zostałby uznany za umowę zlecenia?
RADA
Odpowiednią formą świadczenia usługi jest umowa zlecenia, a nie umowa o dzieło.
UZASADNIENIE
fragment publikacji:
„Jak optymalizować koszty zatrudnienia. Poradnik dla pracodawców”
Główną różnicą pomiędzy umową o dzieło a zlecenia jest treść zobowiązania. W przypadku umowy o dzieło jest to osiągnięcie określonego rezultatu, natomiast w przypadku umowy zlecenia zleceniobiorca zobowiązuje się do starannego działania.
Nie ulega wątpliwości, że księgowa nie może odpowiadać za osiągnięcie określonego rezultatu w przypadku świadczenia usług księgowych, a zobowiązana jest do starannego działania, księgowania dokumentacji zgodnie z przepisami prawa. To są cechy umowy zlecenia, a nie umowy o dzieło. Wykonanie usługi księgowej w znacznej mierze zależne jest od współpracy ze strony klienta, tego, czy prześle całą dokumentację, udzieli wymaganej informacji. Rezultat pracy księgowej nie jest z góry i indywidualnie określony, tzn. nie można postanowić, że przygotowane przez nią deklaracje, rejestry, księgi i sprawozdania mają mieć określoną z góry treść.
W bardzo podobnej sprawie, w zakresie sytuacji księgowej wypowiadały się sądy: okręgowy, apelacyjny, a także Sąd Najwyższy. Z uzasadnienia do wyroku SN z 12 grudnia 2017 r. (I UK 26/17) jednoznacznie wynika, że systematyczne wykonywanie usług z zakresu księgowości sprzeciwia się uznaniu ich za dzieło w rozumieniu art. 627 Kodeksu cywilnego:
SN (...) W okresie od dnia 14 września 2012 r. do dnia 30 grudnia 2013 r. B.S. (dalej płatnik) i B.N. (dalej ubezpieczona) zawarły szereg umów, nazwanych umowami o dzieło, których przedmiotem było: księgowanie dokumentów, kontrola dokumentów księgowych, uzgodnienia księgowe, księgowanie bieżących faktur, sporządzanie deklaracji ZUS-owskich, kwartalne sprawdzanie dokumentów księgowych związanych z podatkiem dochodowym i VAT oraz prowadzenie i kontrola księgi przychodów i rozchodów z rejestru VAT, sprawdzanie dokumentacji pracowniczej, sporządzanie list płac, kontrola i uzupełnianie akt osobowych pracowników, kompletacja dokumentów związanych z urlopem macierzyńskim, opieką nad dzieckiem i zwolnieniami lekarskimi. (…) ubezpieczona w ramach spornych umów nie przyjmowała na siebie obowiązku wykonania dzieła, lecz zobowiązała się do wykonywania w określonym czasie powtarzalnych czynności. Przede wszystkim w umowach nie dokonano w sposób zindywidualizowany określenia konkretnego dzieła, a jedynie określano prace, polegające na prowadzeniu spraw księgowych, kadrowych. Z natury rzeczy polegały one na wykonaniu szeregu czynności w żaden sposób bliżej w umowie niesprecyzowanych, bez wyodrębnionego rezultatu.
Marcin Szabłowski
specjalista z zakresu prawa pracy
więcej w: „Jak optymalizować koszty zatrudnienia. Poradnik dla pracodawców”