Traktat wzmacnia polityczną rolę samorządu terytorialnego w kształtowaniu wspólnego w UE prawa. W projektach unijnych aktów prawnych trzeba będzie uwzględniać zapisy dotyczące kompetencji organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego oraz uwzględniać ich opinie w trakcie konsultacji projektów.
Traktat Lizboński wzmacnia również kompetencje regionów. W warunkach polskich oznacza to możliwość przyznania sejmikom województw uprawnień opiniodawczych w stosunku do projektowanych unijnych aktów prawnych.
Dokument umacnia jednocześnie pozycję Komitetu Regionów, będącego organem przedstawicielskim europejskich samorządów terytorialnych. Komitet będzie uprawniony do zakwestionowania w Trybunale Sprawiedliwości UE każdego nowego wspólnotowego aktu prawnego, gdyby miał on naruszyć zasadę pomocniczości.
Oprócz tego, Parlament Europejski (dotychczas tylko Komisja Europejska i Rada Ministrów UE) będzie zobowiązany do konsultowania z Komitetem projektów legislacyjnych.
Traktat jako całość zawiera szereg nowych (w stosunku do poprzednich dokumentów ustrojowych UE) odniesień do lokalnego i regionalnego szczebla administracji, wyraźnie akcentując rolę jednostek samorządu terytorialnego i wzmacniając ich rangę w procesach funkcjonowania Unii Europejskiej.
NiP