Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. nr 54 poz. 535 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”), w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.
Przepis ten obowiązuje od 1 stycznia 2011 r. i może mieć zastosowanie do nieruchomości gminnych. Jego zastosowanie oznacza konieczność dokonania w pierwszej kolejności alokacji bezpośredniej (o ile jest możliwa) określającej, w jakim zakresie dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej i dopiero do tej części (związanej z działalnością opodatkowaną lub zwolnioną z VAT) podatnik ma prawo do odliczenia podatku według proporcji obliczonej zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT (o ile nie jest w stanie przyporządkować całego VAT naliczonego do czynności opodatkowanych VAT na zasadzie alokacji bezpośredniej).
W odniesieniu do wydatków mieszanych, zarówno towarów, jak i usług tj. wydatków związanych ze sferą administracyjną gminy i utrzymaniem budynku urzędu tj. materiałów biurowych, wyposażenia pomieszczeń, sprzętu komputerowego, pomocy naukowych, energii elektrycznej, ciepła, wody, wywozu nieczystości, towarów i usług związanych z remontem, usług telekomunikacyjnych, usług prawniczych i doradczych, usług IT, promocji gminy i innych wydatków tzw. bieżących, gmina ma prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego w oparciu o proporcję sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.
Zaznaczenia jednak wymaga fakt, iż inaczej należy oceniać wydatki związane z nabyciem/wytworzeniem nieruchomości, w tym np. modernizacją i rewitalizacją budynku urzędu gminy. Obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 86 ust. 7b ustawy o VAT wprowadza bowiem szczególny tryb odliczeń podatku naliczonego w przypadku nieruchomości i nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Stanowisko to potwierdził m.in. WSA w Rzeszowie w prawomocnym wyroku z 7 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 821/13 oraz WSA w Gliwicach w nieprawomocnym wyroku z 31 marca 2014 r., sygn. akt III SA/Gl 38/14.
Polecamy serwis: Podatki i opłaty
Reasumując, w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych obejmujących nieruchomości, związanych z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi z opodatkowania oraz czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności, w pierwszej kolejności należy, stosownie do art.86 ust.7b ustawy o VAT, obliczyć podatek naliczony wg udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności podlegającej reglamentacji VAT (opodatkowanej i zwolnionej). Następnie w odniesieniu do tej części podatku naliczonego, która będzie związana z działalnością gospodarczą tj. z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT oraz zwolnionymi od podatku, gmina ma prawo odliczenia podatku według proporcji obliczonej zgodnie z art.90 ust.3 ustawy o VAT, tzn. uwzględniając stosunek sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT do sprzedaży ogółem (opodatkowanej i zwolnionej).
Zobacz również: VAT przy inwestycjach przekazywanych w trwały zarząd
Polecamy: Samochód po zmianach od 1 kwietnia 2014