Rozrachunki z pracownikami w ujęciu księgowym obejmują różnorodne rozliczenia dokonywane przez jednostki sektora finansów publicznych, których powstanie i likwidacja są rozłożone w czasie (okres, jaki upływa od chwili powstania do chwili likwidacji rozrachunku, może obejmować od jednego do kilku, kilkunastu, a nawet – jak w przypadku należności i zobowiązań długoterminowych – kilkudziesięciu okresów sprawozdawczych).
Zgodnie z definicjami zawartymi w art. 3 ust. 1 pkt 12 i 20 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: u.r.), rozrachunki obejmują:
● należności – czyli uprawnienia jednostki, powstałe w wyniku przeszłych działań, do otrzymania od innych podmiotów określonych świadczeń o wiarygodnie określonej wartości,
● zobowiązania – czyli wynikający z przeszłych zdarzeń obowiązek wykonania przez jednostkę świadczeń na rzecz innych podmiotów o wiarygodnie określonej wartości, które spowodują wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów jednostki.
Na potrzeby ewidencji mianem rozrachunków określa się te należności i zobowiązania, co do istnienia których zarówno dłużnik (podmiot zobowiązany do spełnienia świadczenia), jak i wierzyciel (podmiot uprawniony do żądania spełnienia świadczenia przez dłużnika) są zgodni. Jeśli wierzyciel bądź dłużnik kwestionują istnienie rozrachunku, jego wielkość bądź termin zapłaty – a co za tym idzie, konieczność przeprowadzenia odpowiedniego postępowania w celu ustalenia tych okoliczności przed odpowiednim organem – wtedy mamy do czynienia z roszczeniem, a od chwili wszczęcia takiego postępowania o ustalenie ostatecznej wielkości należności/zobowiązania – z roszczeniem spornym.
Więcej w Gazecie Samorządu i Administracji - Zamów prenumeratę >>