Mówi się, że to ludzie tworzą atmosferę w miejscu pracy. Jeśli to prawda to ON mówi tym ludziom jak mają to robić…
Szef, przełożony, kierownik – osoba stojąca nad szeregowym pracownikiem w strukturze organizacyjnej danego pracodawcy. Teoretycznie posiadająca zdolności przywódcze, wiedzę, doświadczenie i umiejętności przeważające pozostałych pracowników. To on decyduje o tym, kto, gdzie, jak i za ile pracuje. Taki obraz swojego przełożonego ma wielu Polaków. Wynika to z faktu, że nasz kadra kierownicza w dalszym ciągu nie przykłada należnej wagi do bardzo istotnych spraw z punktu widzenia pracowników.
Odpowiednia motywacja (nie tylko finansowa, ale także słowna), dobre relacje, zdrowa atmosfera i wzajemny szacunek to cechy, których brak najbardziej doskwiera nam u przełożonych. Wielu szefów robi tak, ponieważ zna tylko jeden model zarządzania, który stosuje - despotyzm. Jeśli więc twój przełożony, pytając, czy powierzone Ci zadanie zostało wykonane nie przyjmuje innej odpowiedzi niż „tak” lub „nie”, wszelkie próby wyjaśnień kwituje krótkim „nie obchodzi mnie to”, a za swoje hasło przewodnie uważa znamienne hasło Stalina: „kontrola najwyższą formą zaufania” możesz mieć do czynienia z despotą.
Takie osoby za wszelką cenę starają się eksponować swoją pozycję. Używają w tym celu najniższych instynktów, nierzadko poniżając swoich podwładnych. Jeśli taka osoba ma dodatkowo ego większe niż przeciętny „Kowalski” to mamy przykład typowego biurowego despoty.
Czytaj także: Konflikt pracowniczy a jakość pracy>>
Niestety nie ma uniwersalnego sposobu by sobie z tym poradzić. Istnieje kilka sposobów by nasz despotyczny przełożony stał się bardziej ludzki.
1. Czy na pewno despota?
Warto upewnić się, że problem nie leży po naszej stronie. Czy przypadkiem nie jest tak, że tylko my go tak odbieramy. Bądźmy więc przygotowani, wykonujmy swoje obowiązki sumiennie i obserwujmy jak układa się współpraca naszego przełożonego z innymi pracownikami.
2. Dyplomatyczne wytyczenie granicy
Jeśli czujemy, że szef przekracza barierą pracodawca – pracownik, warto jasno wytyczyć granice, których przekraczania sobie nie życzymy. Nie obawiajmy się reakcji z jego strony, bo mamy do tego pełne prawo. Jasny sygnał, że jesteśmy pracownikami, a nie jego własnością i wykonujemy określoną pracę w zamian za wynagrodzenie często wystarczy by taka osoba oprzytomniała i opamiętała się. Siłę naszych argumentów warto poprzeć odniesieniem do konkretnych sytuacji, unikajmy uogólnień. Zachowajmy przy tym spokój, starajmy się nie podnosić głosu. Róbmy to w sposób maksymalnie bezkonfliktowy.
3. Czas na skargę
Jeśli nasz przełożony nagminnie przekracza granice relacji pracownik – podwładny lub narusza w jakikolwiek sposób naszą godność i łamie tym samym przepisy prawa pracy, wówczas mamy pełne prawo do tego by zgłosić to odpowiednim służbom. Jeśli sytuacja stanie się tak konfliktowa to pamiętajmy żeby kontaktować się z nim przy świadkach lub pisemną drogą oficjalną.
Warto pamiętać, że każdy przełożony ma swojego przełożonego. Nasza skarga powinna sięgnąć, więc jak najwyżej w strukturze miejsca pracy. Warto odwołać się także do specjalnie do tego celu powołanych służb: Państwowej Inspekcji Pracy, Sądu Pracy. Do PIP możemy zgłosić się anonimowo, jeżeli obawiamy się reakcji ze strony przełożonego, a niezawisłe Sądy Pracy oferują darmowe porady prawne oraz w razie potrzeby usługi procesowe.
Czytaj także: Mobbing>>
Polacy według badań należą do najbardziej sfrustrowanych pracowników Europy. O ile przyjemniejsze i prostsze byłoby nasze życie zawodowe gdyby zarówno szefowie jak i ich pracownicy pamiętali, że współczesny dobry pracownik powinien znać swoje prawa i wypełniać swoje obowiązki w sposób niebudzący wątpliwości jego przełożonego. Dobry przełożony powinien z kolei egzekwować swoje wątpliwości tylko wtedy, gdy ma ku temu solidne podstawy pamiętając przy tym o prawach swojego pracownika. Stanowisko kierownicze niesie ze sobą znacznie więcej obowiązków, bo stara prawda mówi, że władza niesie ze sobą także większą odpowiedzialność.
Jakub Koguciuk
samorzad.infor.pl