Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej złożył do starosty białostockiego wniosek o zmianę ostatecznej decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji odpadów poprzez wydłużenie terminu jej obowiązywania. Organ odmówił żądanej zmiany, wskazując iż wniosek był bezprzedmiotowy już w chwili złożenia, ze względu na utratę ważności pierwotnej decyzji. Od powyższej decyzji strona złożyła odwołanie.
UZASADNIENIE
SKO uchyliło w całości decyzję organu I instancji i umorzyło postępowanie w sprawie zmiany decyzji ostatecznej. W uzasadnieniu organ podkreślił, iż przeprowadzone postępowanie było bezprzedmiotowe, dlatego też zachodziła konieczność umorzenia postępowania przed organem I instancji. Ostatecznie strona skierowała skargę do WSA wskazującą na naruszenie art. 60 ust. 1 i 2 ustawy o odpadach oraz art. 7, 77 i 78 par. 1 w zw. z art. 10 k.p.a.
Rozpoznający sprawę sąd przypomniał, iż zgodnie z art. 155 k.p.a. decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. Z regulacji tej wynika, iż niezbędnym elementem rozpatrzenia wniosku strony o zmianę decyzji ostatecznej jest istnienie tej decyzji w obrocie prawnym.
W przedmiotowej sprawie w chwili złożenia wniosku decyzja starosty już nie obowiązywała, a zatem nie istniała w obrocie prawnym. W konsekwencji za zbędne należało uznać rozważania dotyczące zakresu nabytych praw czy też interesu społecznego lub słusznego interesu strony. Skoro w dniu złożenia wniosku nie było w obrocie prawnym ostatecznej decyzji, słusznie organ II instancji przyjął, iż wniosek dotyczący jej zmiany jest bezprzedmiotowy. Nie można bowiem zmienić decyzji, której już nie ma w obrocie prawnym. W tej sytuacji strona skarżąca miała obowiązek wystąpić z nowym wnioskiem o zatwierdzenie instrukcji eksploatacji składowiska odpadów. Jedynie w trakcie ważności takiej decyzji strona skarżąca mogła skutecznie domagać się jej zmiany.
W efekcie należało zarzuty skargi, dotyczące zarówno naruszenia prawa materialnego, jak i procesowego, uznać za bezzasadne. Wniosek strony skarżącej o zmianę ostatecznej decyzji był bezprzedmiotowy od chwili jego wniesienia, a zatem nie było potrzeby przeprowadzać w sprawie jakiegokolwiek postępowania dowodowego.
SYGN. AKT II SA/Bk 524/07
MICHAŁ STUCZYŃSKI