Organem gminy właściwym do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej poprzez wydawanie decyzji administracyjnych jest wójt (burmistrz, prezydent miasta), z zastrzeżeniem odmiennych rozwiązań, które mogą przewidywać przepisy szczególne (art. 39 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym; dalej: u.s.g.).
Do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej rada gminy może upoważnić również organ wykonawczy jednostki pomocniczej oraz organy jednostek i podmiotów, o których mowa w art. 9 ust. 1 u.s.g. (art. 39 ust. 4 u.s.g.). Przytoczony przepis stanowi szczególną podstawę dla delegowania przez organ samorządu terytorialnego kompetencji na inny podmiot. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 5 czerwca 2003 r. (sygn. akt II CKN 194/01) wyjaśnił, że taka uchwały rady gminy stanowi źródło przekazania kompetencji do władczego działania. Na jej podstawie kompetencja do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej przenosi się na inny organ, a traci je organ dotychczasowy. Organy jednostek upoważnionych wydają decyzje we własnym imieniu, a są one rozstrzygnięciami organu, który przejął kompetencje. Podobne stanowisko zajmują organy nadzorcze, czego dowodem jest m.in. rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego z 24 lipca 2009 r. (znak WN.I-7.0911-266/09), w którym stwierdzono, że na mocy uchwały wydanej na podstawie art. 39 ust. 4 u.s.g. podmiot upoważniony staje się organem właściwym rzeczowo, miejscowo i funkcjonalnie do załatwiania spraw w określonym zakresie i jednocześnie wydaje on decyzje administracyjne w imieniu własnym, a nie burmistrza gminy.
Należy podkreślić, że wyłącznie rada gminy może, na podstawie art. 39 ust. 4 u.s.g., upoważnić inne podmioty do wydawania decyzji administracyjnych. Jak zaznaczył SN w wyroku z 15 lutego 2008 r. (sygn. akt I CSK 427/07), takiego upoważnienia nie ma jednoosobowy organ wykonawczy gminy.
Więcej w Gazecie Samorządu i Administracji - Zamów prenumeratę >>