Wzór legitymacji kontrolera biletów w komunikacji publicznej nie jest tajemnicą przedsiębiorstwa. Spółka gminna odpowiadająca za transport publiczny na terenie gminy musi udostępnić informacje o identyfikatorze. Nie ma też znaczenia prawnego np. argument, że upublicznienie wzoru może ułatwić fałszowanie identyfikatora.
Prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu m.in. ze względu na tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to zostaje wyłączone, gdy przedsiębiorca zrezygnuje z prawa do ochrony przed upublicznieniem jego tajemnic. Zastosowanie ma tu art. 5 ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Jednak przed zastosowaniem tego przepisu trzeba sprawdzić, czy informacja w ogóle jest tajemnicą przedsiębiorstwa.
Zobacz: Bezpieczeństwo
Aby, zgodnie w definicją, wzór identyfikatora kontrolera biletów mógł być zakwalifikowany jako tajemnica przedsiębiorstwa, musiałyby zostać spełnione trzy warunki:
- wzór identyfikatora musiałby stanowić informację techniczną, technologiczną, organizacyjną lub inną, posiadającą wartość gospodarczą,
- przedsiębiorca zainicjowałby działania w celu zachowania tych informacji w poufności,
- informacja nie została ujawniona do wiadomości publicznej.
Z całą pewnością można stwierdzić, że warunki te nie są spełnione w przypadku wzoru identyfikatora kontrolera biletów w komunikacji publicznej. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb w zakresie lokalnego transportu stanowi zadanie publiczne. I to właśnie jego publiczny charakter powoduje, że wzór identyfikatora kontrolera nie mieści się w pojęciu tajemnicy przedsiębiorstwa.
Na wadliwość kwalifikacji takiej informacji jako tajemnicy przedsiębiorstwa wskazują przepisy art. 33a ustawy z 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe. Przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego, albo osoba przez niego upoważniona, legitymując się identyfikatorem umieszczonym w widocznym miejscu, może dokonywać kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu.
Takie stanowisko zajmują też sądy administracyjne. Przykładowo WSA we Wrocławiu w wyroku z 1 sierpnia 2017 r. (sygn. akt IV SA/Wr 101/17) wykluczył możliwość uznania wzoru identyfikatora kontrolera za tajemnicę przedsiębiorstwa. Sąd negatywnie ocenił argumenty przedsiębiorstwa komunikacji samochodowej, które nie chciało udostępnić informacji o organizacji kontroli biletów w autobusach należących do przedsiębiorstwa. Chodziło m.in. o żądanie przesłania wzoru (szaty graficznej) identyfikatora upoważniającego do prowadzenia kontroli biletów. Sąd uznał, że z woli ustawodawcy wzór identyfikatora nie może podlegać ochronie z uwagi na tajemnicę przedsiębiorcy (przedsiębiorstwa). Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy pozostaje on w bezpośrednim związku z wykonywaniem zadań publicznych przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego.
Tomasz Król
prawnik, konsultant podatkowy, pracownik kancelarii prawnej, wykładowca
Podstawy prawne:
art. 5 ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 1764; ost. zm. Dz.U. z 2017 r. poz. 933)
art. 11 ust. 4 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 419)
art. 33a ustawy z 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (j.t. Dz.U. z 2017 r. poz. 1983)