Wizerunek oraz umiejętność przekonywania adwersarzy do własnych poglądów stanowią punkt odniesienia działań promocyjnych, decydując o sukcesie wyborczym. Niezależnie od opinii na temat psychologicznych czy socjologicznych technik perswazyjnych jako dominującego czynnika w strategii wyborczej, opracowanie kampanii na podstawie reguł marketingu politycznego to po prostu probierz stopnia profesjonalizmu danego polityka.
Należy zdecydowanie odrzucić stereotyp marketingu politycznego i komunikacji politycznej jako praktyk służących celom autorytarnym, manipulacji i kontrolowaniu całych społeczeństw. Wartości propagowane mogą być wartościami uprawomocniającymi postawy autorytarne lub mogą kształtować postawy wspierające powstawanie społeczeństwa obywatelskiego. Działania zmierzające do zostania świadomym aktorem sceny politycznej wymagają wiedzy i umiejętności z zakresu podstaw konstruowania oraz implementowania strategii wyborczej.
Aktualne techniki promocji i marketingu są coraz intensywniej doskonalone, mają swoje źródło w rozwoju elektronicznych środków przekazu, a przede wszystkim w osiągnięciach takich dyscyplin, jak psychologia, socjologia, komunikologia, etnologia, politologia, cybernetyka, kognitywistyka, neurologia oraz w innych naukach o człowieku.
Identyfikowanie treści perswazyjnych z kłamstwem jest z gruntu fałszywe i pozbawione racjonalnej argumentacji. Zaprzeczeniem takiej wąskiej „zideologizowanej” perspektywy są badania socjologiczne dotyczące kampanii społecznych: walki z rakiem, bezpośredniego lub finansowego wsparcia osób nieuleczalnie chorych, redukowania zagrożeń ekologicznych czy aktywizowania środowisk marginalizowanych. W istocie perswazja marketingowa i propagandowa są modelem działania komunikacyjnego służącym do budowania wspólnoty opartej na uznawaniu podobnych wartości oraz na wspólnych wzorcach zachowań.
W tradycji anglosaskiej ekwiwalentnym terminem pojęcia „propaganda” jest pojęcie „komunikacja”, czyli inicjowanie i podtrzymywanie stosunków interpersonalnych i impersonalnych. Komunikacja społeczna i kulturowa jest determinantem pojawienia się trwałych zbiorowości. Dyskusja na temat aprobowanych społecznie wartości lub wartości promowanych przez określone instytucje społeczne może być prowadzona w ramach komunikacyjnej funkcji marketingu politycznego. Skuteczność marketingowa implikuje kontrolę nad tym, w jaki sposób jesteśmy postrzegani przez innych, a w szczególności, jak postulowane przez nas argumenty są publicznie odbierane.
Celem marketingu politycznego jest skuteczna promocja kandydata, partii politycznej i programu politycznego. Do klasycznych form promocji można zaliczyć m.in. reklamę polityczną (prasę powszechną i broszury, ulotki, plakaty, billboardy, transparenty, programy i audycje telewizyjne lub radiowe oraz przekazy internetowe), marketing bezpośredni (direct mailing, czyli listy do wyborców, telemarketing oraz canvassing, tj. kontakty typu face-to-face z wyborcami), public relations (konferencje prasowe, sponsoring, soundbites, tzn. krótkie wypowiedzi w mediach, przecieki kontrolowane, media events, czyli organizację wydarzeń w kampanii).
Obecnie na znaczeniu zyskuje e-PR, czyli podejmowanie działań public relations poprzez narzędzia dostępne w Internecie, np. biuro prasowe on-line, marketing szeptany, marketing wirusowy, NPRS – Net PR Synergy (tzn. model zarządzania komunikatami PR-owymi w Internecie za pomocą narzędzi pozycjonowania SEO – Search Engine Optimization), platformy Video czy aktywność na forach społecznościowych.
Przyswojenie treści znajdujących się w Poradniku Samorządowca może pomóc w odniesieniu sukcesu w jesiennych wyborach samorządowych. Od momentu podjęcia decyzji o kandydowaniu, po kampanię wyborczą, do ogłoszenia wyników można przygotować się do określonych działań.
Wszystkim kandydatom życzymy miłej lektury.