Kontraktacja jest umową wzajemną, odpłatną, zobowiązującą i konsensualną. Zasada równoczesności wynikająca z świadczeń wzajemnych, które zostały wyrażone w art. 448p1 kc. ulegają w tej umowie pewnej modyfikacji.
Przez umowę kontraktacji producent rolny zobowiązuje się wytworzyć i dostarczyć kontraktującemu oznaczoną ilość produktów rolnych określonego rodzaju, a kontraktujący zobowiązuje się te produkty odebrać w umówionym terminie, zapłacić uzgodnioną cenę, oraz spełnić (jeśli takowe istnieją) świadczenia dodatkowe (por.art.613 p1).
Celem kontraktacji jest przeniesienie przez producenta na kontraktującego prawa do określonego w umowie produktu z chwilą jego wytworzenia, z reguły prawa własności produktu. Oczywiście stronami tych umów mogą być osoby fizyczne lub prawne.
Od umowy sprzedaży kontraktacja różni się ograniczeniami podmiotowymi, gdyż może dotyczyć tylko producentów rolnych, oraz przedmiotowymi gdyż takim substratem umowy mogą być tylko produkty rolne, które mają być dopiero wytworzone w gospodarstwie. Jeżeli przedmiot kontraktacji ma być wytworzony w gospodarstwie prowadzonym przez kilka osób wspólnie, odpowiedzialność tych osób względem kontraktującego jest solidarna.
Świadczeniami dodatkowymi ze strony kontraktującego mogą być w szczególności:
1) zapewnienie producentowi możności nabycia określonych środków produkcji i uzyskania pomocy finansowej;
2) pomoc agrotechniczna i zootechniczna;
3) premie pieniężne;
4) premie rzeczowe.
Ważność umowy kontraktacji wymaga zawarcia jej w formie pisemnej. Roszczenia odszkodowawcze wynikłe z kontraktacji ulegają przedawnieniu po dwóch latach od zakończenia umowy (por. wyrok SN z 7 kwietnia 1976r., II CR 78/76).
Źródło: art. 613-626 Kodeksu Cywilnego