W przypadku zasad planowania i rozliczania czasu pracy pracowników samorządowych, w kwestiach nieuregulowanych w ustawie z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (dalej: ustawa o pracownikach samorządowych), zastosowanie mają przepisy ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (dalej: k.p.).
Przepisy ustawy o pracownikach samorządowych dotyczą pracowników samorządowych zatrudnionych w:
● urzędach marszałkowskich oraz wojewódzkich samorządowych jednostkach organizacyjnych,
● starostwach powiatowych oraz powiatowych jednostkach organizacyjnych,
● urzędach gmin, jednostkach pomocniczych gmin, gminnych jednostkach budżetowych i samorządowych zakładach budżetowych,
● biurach (ich odpowiednikach) związków jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządowych zakładów budżetowych utworzonych przez te związki,
● biurach (ich odpowiednikach) jednostek administracyjnych jednostek samorządu terytorialnego.
Przepisy te dotyczą wszystkich osób mających status pracownika samorządowego, niezależnie od zajmowanego stanowiska. Oznacza to, że chodzi tu o pracowników zatrudnionych w jednostkach samorządowych na stanowiskach:
● urzędniczych, w tym kierowniczych stanowiskach urzędniczych;
● doradców i asystentów;
● pomocniczych i obsługi.
Opisane w artykule zasady znajdą więc zastosowanie zarówno do pracownikach na stanowiskach urzędniczych jak i do pozostałych pracowników.
Czas pracy pracowników samorządowych
Ustawa o pracownikach samorządowych zawiera bardzo wąską regulację na temat czasu pracy, a mianowicie stanowi, że:
1) regulamin pracy jednostki samorządowej powinien określać porządek wewnętrzny i rozkład czasu pracy w sposób zapewniający obywatelom załatwianie spraw w dogodnym dla nich czasie,
2) jeżeli wymagają tego potrzeby jednostki, w której pracownik samorządowy jest zatrudniony, na polecenie przełożonego wykonuje on pracę w godzinach nadliczbowych, w tym w wyjątkowych przypadkach także w porze nocnej oraz w niedziele i święta (przepisu tego nie stosuje się do kobiet w ciąży oraz, bez ich zgody, do pracowników samorządowych sprawujących pieczę nad osobami wymagającymi stałej opieki lub opiekujących się dziećmi w wieku do ośmiu lat),
3) pracownikowi samorządowemu za pracę wykonywaną na polecenie przełożonego w godzinach nadliczbowych przysługuje, według jego wyboru, wynagrodzenie albo czas wolny w tym samym wymiarze, z tym że wolny czas, na wniosek pracownika, może być udzielony w okresie bezpośrednio poprzedzającym urlop wypoczynkowy lub po jego zakończeniu
– art. 42 ustawy o pracownikach samorządowych.
Analizując powołany przepis, można dojść do wniosku, że ustawa o pracownikach samorządowych określa jedynie zasady powierzania i rozliczania czasu pracy w godzinach nadliczbowych pracowników samorządowych, natomiast całą resztę zagadnień regulują przepisy k.p. Ustawa o pracownikach samorządowych pozwala na zastosowanie przepisów dotyczących czasu pracy zawartych w k.p. Wynika to z art. 43 ust. 1 ustawy o pracownikach samorządowych, zgodnie z którym w sprawach nieuregulowanych w tej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy k.p. Oznacza to, że w przypadku pracowników samorządowych zastosowanie znajdą przepisy k.p. dotyczące m.in.:
● ustalania wymiaru czasu pracy pracowników,
● planowania czasu pracy,
● stosowania różnych systemów czasu pracy i różnych okresów rozliczeniowych,
● ograniczeń w zakresie pracy w godzinach nadliczbowych,
● odpoczynków dobowych i tygodniowych,
● doby pracowniczej i tygodnia pracowniczego,
● pracy w porze nocnej,
● rozliczania pracy w dniach wolnych od pracy (niedziele, święta, dni wolne z tytułu przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy),
● rozliczania czasu pracy pracowników zarządzających zakładem pracy i kierujących wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi.
Więcej w dwutygodniku Rachunkowość Budżetowa - Zamów prenumeratę >>