Zwolniony przez gminę pracownik złośliwie doprowadza do bezczynności w załatwieniu sprawy? Fakt ten nie zwalnia gminy od odpowiedzialności za naruszenie terminów ustawowych, ale – po naprawieniu szkód spowodowanych przez pracownika – daje szansę na łagodniejszy wyrok sądu.
Czy gmina może usprawiedliwić bezczynność nierzetelnością pracownika?
W wyroku z 16 maja 2024 r. (sygn. akt II GSK 255/24) NSA uznał za absurdalny argument skargi kasacyjnej, że uzgodnienia przyłączy gazowych dokonywał inny pracownik merytoryczny organu, w odrębnym postępowaniu – co miałoby stanowić usprawiedliwienie „niewiedzy” organu w tym zakresie w postępowaniu dotyczącym zjazdów. Sprawa dotyczyła skargi na bezczynność burmistrza w przedmiocie zezwolenia na lokalizację zjazdów z drogi publicznej. Niezałatwienie sprawy w terminie kosztowało gminę 2000 zł. Taką kwotę zasądził WSA. Z kolei, zdaniem NSA, sąd I instancji adekwatnie do okoliczności niniejszej sprawy orzekł o wysokości (bardzo umiarkowanej) przyznanej sumy pieniężnej.
Bezczynność a błąd pracownika gminy
W praktyce najczęstsze sytuacje, kiedy to w urzędzie błąd popełniony przez pracowników prowadzi do bezczynności, to:
• pójście wójta/pracownika na urlop bez przekazania zastępcy informacji, że na załatwienie czeka wniosek strony,
• wykorzystanie dokumentów objętych wnioskiem w odrębnym, konkurencyjnym postępowaniu w innym dziale urzędu,
• przesunięcia kadrowe wewnątrz urzędu i niedopatrzenie w przekazaniu „starych” spraw będących „w toku” nowej osobie odpowiedzialnej za tego typu sprawy,
• umieszczenie akt sprawy w niewłaściwym segregatorze.
Wskazane przykłady są efektem błędów organizacyjnych. Rzadziej zdarzają się jednak także celowe, złośliwe działania pracownika gminy, któremu np. odmówiono premii albo nagrody lub którego obciążono dodatkowymi zadaniami bez zmiany wynagrodzenia.
Fragment artykułu pochodzi z kompleksowej bazy wiedzy INFORLEX Administracja. Czytaj więcej w INFORLEX > > >
Tomasz Król
art. 101a ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz.U. z 2024 r. poz. 1465; ost.zm. Dz.U. z 2024 r. poz. 1940)