Technische Glaswerke Ilmenau (skarżąca) domagała się w swoim odwołaniu do ETS uchylenia wyroku Sądu I Instancji (SPI), który odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich dotyczącej pomocy publicznej, jaką skarżąca otrzymywała od Niemiec.
Spółka Technische Glaswerke Ilmenau zajmuje się wyrabianiem produktów ze szkła. Spółka ta została utworzona w 1994 r. przez małżeństwo Geiss, którzy założyli spółkę w celu wykupu czterech z dwunastu linii produkcyjnych od wcześniejszej Huty Szkła Ilmenau. Huta ta znajdowała się wówczas w stanie likwidacji i należała do niemieckiego skarbu państwa. Sprzedaż tych czterech linii produkcyjnych skarżącej nastąpiła w dwóch etapach. W realizacji każdego z nich skarżąca spółka miała zapłacić określoną cenę za linie produkcyjne, ceny te miały być płatne w ratach. Po pewnym czasie spółka Glaswerke Ilmenau napotkała trudności finansowe. Ponieważ groziła jej likwidacja, zwróciła się do organu państwowego, do którego ówcześnie należała huta szkła Ilmenau, o renegocjację umowy i obniżenie pozostałych do spłaty rat. Zakończyła się ona obniżeniem ceny zakupu linii produkcyjnych przez skarżącą. RFN zawiadamiała Komisję Europejską o rodzajach pomocy finansowej przekazywanej spółce Glaswerke Ilmenau. Postępowanie przed Komisją zakończyło się wydaniem decyzji, w której m.in. stwierdziła ona, że obniżenie ceny było niedozwolonym rodzajem pomocy publicznej udzielonej skarżącej spółce. Skarga na tę decyzję do SPI nie przyniosła spodziewanego przez spółkę Ilmenau rezultatu. Dlatego wniosła ona odwołanie do ETS, wskazując, że SPI popełnił błąd w ocenie stanu faktycznego przez to, że uznał obniżenie ceny za pomoc publiczną i nie wykazał w uzasadnieniu swego wyroku, dlaczego doszedł do takiego wniosku.
UZASADNIENIE
Rozpatrując odwołanie Technische Glaswerke Ilmenau, ETS skupił się na formalnej stronie jej zarzutów, w tym tego dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych. ETS wskazał, że spółka ta nie poparła dostatecznie swoich zarzutów przedstawianych w postępowaniu przed SPI, tak aby sąd mógł się z nimi zmierzyć. ETS przyznał rację Sądowi Pierwszej Instancji wskazując zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, że sąd nie ma obowiązku w uzasadnieniu swego wyroku polemizować i rozprawiać się z każdym argumentem przytoczonym przez strony, niezależnie od tego, jaki on jest. Jeśli strona nie dostarcza sądowi dostatecznie jasnych, określonych i popartych dowodami argumentów, wówczas sąd nie ma obowiązku odparcia ich w uzasadnieniu wyroku, o ile nie dał im wiary w swoim rozstrzygnięciu. Zgodnie ze wskazaniem Komisji ewentualny zarzut złej kwalifikacji obniżenia ceny jako pomocy publicznej mogła skarżąca uzasadnić przedstawiając dowody, które Komisja mogłaby wykorzystać w postępowaniu administracyjnym. Sama obniżka ceny za część mienia przedsiębiorstwa państwowego bez uzasadnienia jej konieczności względami pomocy publicznej musiała być zakwalifikowana jako niedozwolona pomoc publiczna. Z tych względów ETS oddalił odwołania spółki Technische Glaswerke Ilmenau.
Anna Ostrowska-Tomańska
aplikantka adwokacka, doktorantka w Centrum im. Willy Brandta Uniwersytetu Wrocławskiego