Instytut Badań nad Gospodarką Rynkową (IBnGR) przedstawił 15 grudnia 2011 r. po raz siódmy wyniki corocznego badania atrakcyjności inwestycyjnej województw i podregionów Polski, czyli zdolności skłonienia do inwestycji poprzez oferowanie kombinacji korzyści lokalizacji możliwych do osiągnięcia w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej.
W raporcie oceniono 16 regionów oraz 54 podregiony (formalnie jest w Polsce 66 podregionów, ale na potrzeby rankingu największe miasta łączy się z podregionami otaczającymi). Województwa oceniono z punktu widzenia ogólnej atrakcyjności inwestycyjnej, natomiast podregiony – w trzech kategoriach, biorących pod uwagę atrakcyjność inwestycyjną dla działalności:
1) przemysłowej,
2) usługowej i
3) zaawansowanej technologicznie.
Z doświadczeń wcześniejszych edycji wynika, że wyniki raportu są często traktowane jako sukces lub porażka władz regionu. Autorzy raportu podkreślają, że to błąd. Przede wszystkim ważna część czynników decydujących o atrakcyjności inwestycyjnej nie zależy bezpośrednio od władz samorządowych (choć mają na nie wpływ), lecz np. od położenia, historii czy warunków naturalnych. Ponadto polityka inwestycyjna jest jedynie fragmentem polityki rozwoju regionalnego i nie musi być najważniejszym jej aspektem, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę różne strategie rozwoju województw. Wprost nie powinno się także traktować kategorii aktywności regionów wobec inwestorów, ponieważ nie dotyczy ona wyłącznie samorządów wojewódzkich. W raporcie przypomniano, że „za dużą liczbą ofert inwestycyjnych oraz aktywnością informacyjno-promocyjną stoją także samorządy lokalne, przedsiębiorstwa i osoby fizyczne czy wyspecjalizowane instytucje (np. specjalne strefy ekonomiczne, agencje rozwoju regionalnego i lokalnego)”.
Czynniki atrakcyjności inwestycyjnej
Ocena dokonywana jest na podstawie następujących czynników atrakcyjności inwestycyjnej:
1) dostępność transportowa (decyduje o możliwościach i kosztach sprowadzania surowców do produkcji, dostarczania produktów do odbiorców oraz transportu pasażerskiego pracowników i kontrahentów),
2) koszty pracy,
3) wielkość i jakość zasobów pracy (czyli odpowiednia liczba wykształconych i posiadających oczekiwane umiejętności zawodowe pracowników, liczba pracujących i bezrobotnych),
4) chłonność rynku zbytu (decyduje o możliwości sprzedaży towarów i usług na rynku regionalnym oraz lokalnym – im jest wyższa, tym szybciej przedsiębiorcy zwrócą się koszty inwestycji),
5) poziom rozwoju infrastruktury gospodarczej,
6) poziom rozwoju infrastruktury społecznej,
7) poziom rozwoju gospodarczego,
8) stopień ochrony i stan środowiska przyrodniczego,
9) poziom bezpieczeństwa powszechnego,
10) aktywność regionów wobec inwestorów (wskazuje inwestorom, jakie jest zaangażowanie władz samorządowych w promocję i tworzenie dobrego klimatu inwestycyjnego, czynnik ten mierzy się m.in. poprzez liczbę i jakość ofert inwestycyjnych).
O atrakcyjności inwestycyjnej decyduje optymalna kombinacja tych czynników, umożliwiająca zmniejszenie nakładów i bieżących kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa. Każdy z czynników lokalizacji w innym stopniu i w inny sposób wpływa na atrakcyjność inwestycyjną. Przy czym inne czynniki liczą się w ogólnej klasyfikacji województw, a inne w ocenie podregionów dla poszczególnych rodzajów działalności gospodarczej.
Więcej w Gazecie Samorządu i Administracji: Czynniki atrakcyjności inwestycyjnej