Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późń. zm.) starosta zarządza ruchem na drogach powiatowych i gminnych, z zastrzeżeniem ust. 6. Prezydent miasta zarządza ruchem na drogach publicznych położonych w miastach na prawach powiatu, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych (art. 10 ust. 6 tej ustawy).
Realizując zadania z zakresu zarządzania ruchem w/w organy są uprawnione w oparciu o art. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz. U. Nr 177, poz. 1729), do podejmowania czynności organizacyjno-technicznych, w szczególności: sporządzanie projektów organizacji ruchu, przedstawianie projektów organizacji ruchu do zatwierdzenia, rozpatrywanie projektów organizacji ruchu, zatwierdzanie organizacji ruchu, przekazywanie zatwierdzonej organizacji ruchu do realizacji, nadzór nad zgodnością istniejącej organizacji ruchu z zatwierdzoną organizacją ruchu, nadzór i analizę istniejącej organizacji ruchu w zakresie bezpieczeństwa ruchu i jego efektywności, nadzór nad zarządzaniem ruchem.
Zobacz również: Straż miejska może korzystać z fotoradarów
Jak wynika z wyżej cytowanego rozporządzenia zatwierdzenie organizacji ruchu, poprzez m.in. zmianę organizacji ruchu, należy do czynności organizacyjno–technicznych. Zgodnie z dotychczasowym stanowiskiem judykatury zatwierdzenie projektu organizacji ruchu drogowego należało do czynności materialno – technicznym, na które nie przysługiwała skarga. Brak możliwości zaskarżenia tego aktu, był bardzo często frustrujący dla mieszkańców, których zmiana organizacji ruchu dotknęła, albowiem nie mieli realnych możliwości zmiany tego planu. Sytuacja uległa jednak zmianie, na skutek postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2013 r., sygn. akt I OSK 154/13 (LEX nr 1282726), zgodnie z którym: „Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela wyrażonego w orzecznictwie poglądu, według którego omawiany akt jest czynnością materialno – techniczną, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Hipotezą art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. nie są objęte wszystkie akty lub czynności z zakresu administracji publicznej, inne niż określone w art. 3 § 2 pkt 1-3, ale tylko te, które dotyczą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Zatwierdzenie projektu zmiany organizacji ruchu nie dotyczy uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Kreuje bowiem nową sytuację prawną. O ile organizacja ruchu w części jest efektem uregulowań z zakresu stanowienia prawa (ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych), to zmiana organizacji nie dotyczy obowiązków wynikających z tego stanu, ale ustanawia nowe reguły organizacji ruchu. Po drugie, zatwierdzenie zmiany, jakkolwiek ma charakter organizyjno-techniczny, nie ogranicza się do tego przejawu podejmowanego działania. Nie kończy się na technicznej czynności zbadania projektu i jednorazowego aktu zatwierdzenia tego projektu. Nieodłączną częścią badanej czynności jest ustanowienie nowych, obowiązujących na drodze publicznej zasad organizacji ruchu, mających charakter abstrakcyjny i generalny. Ponadto zatwierdzenie projektu zmiany organizacji ruchu nie wyczerpuje się poprzez jednorazowe zastosowanie. Ma także nieograniczoną liczbę adresatów.” „Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 6 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty organów jednostek samorządu terytorialnego, inne, niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zatwierdzenie przez prezydenta miasta projektu zmiany organizacji ruchu jest właśnie takim aktem.” „Powyższe daje podstawę, by przyjąć, że czynność P. M. R. w postaci zatwierdzenia projektu zmiany organizacji ruchu, stanowiło akt organu jednostki samorządu terytorialnego z zakresu administracji publicznej podlegający kognicji sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (art. 3 § 2 pkt 6 p.p.s.a.).”
Można obiektywnie uznać, iż w/w orzeczenie ma precedensowe znaczenie. Nie tylko mimo długoletniego stanowiska judykatury, zmienia to stanowisko i wskazuje, iż zaskarżenie zmiany organizacji ruchu jest możliwe, to jednocześnie podaje podstawę prawną tej skargi, tj. art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Stwierdzić należy, iż orzeczenie to umożliwi mieszkańcom, skuteczną walkę z niechcianymi zmianami organizacji ruchu.
Polecamy serwis: Bezpieczeństwo