Dlatego też art. 51 Konstytucji przewiduje, że każdy ma prawo żądania sprostowania oraz usunięcia informacji nieprawdziwych, niepełnych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą. Szczegółowo prawo to zostało określone w art. 30 prawa prasowego.
Na wniosek zainteresowanej osoby fizycznej, prawnej lub innej jednostki organizacyjnej redaktor naczelny redakcji właściwego dziennika lub czasopisma jest obowiązany opublikować bezpłatnie:
1) rzeczowe i odnoszące się do faktów sprostowanie wiadomości nieprawdziwej lub nieścisłej,
2) rzeczową odpowiedź na stwierdzenie zagrażające dobrom osobistym.
Zobacz: Reklama i ogłoszenie prasowe oraz powinności wydawcy tytułu prasowego
Pomimo tego, że ustawodawca w sposób niemal identyczny potraktował sprostowanie i odpowiedź prasową wydaje się, że pomiędzy tymi terminami zachodzi istotna różnica. Sprostowanie odnosi się bowiem do informacji nieprawdziwych lub nieścisłych. Odpowiedź natomiast odnosi się do takich publikacji prasowych, które ingerują w dobra osobiste innej osoby (nawet jeśli są prawdziwe).
Z uwagi jednak, że granica ta jest często bardzo niewyraźna i wzajemnie przenikająca się – w literaturze prawniczej przyjmuje się możliwość sformułowania w odniesieniu do jednej i tej samej jednostki redakcyjnej materiału prasowego zarówno sprostowania, jak i odpowiedzi.
Prawo domagania się opublikowania sprostowania lub odpowiedzi przysługuje osobom fizycznym, prawnym lub podmiotom organizacyjnym, które mają interes prawny w opublikowaniu sprostowania/odpowiedzi. Obowiązek publikacji sprostowania/odpowiedzi spoczywa zaś na redaktorze naczelnym redakcji właściwego dziennika lub czasopisma.
Prawo prasowe bardzo ogólnie podchodzi do wymogów jakie powinno spełniać pismo zawierające sprostowanie lub odpowiedź. Przyjmuje się, że powinno ono zawierać oznaczenie osoby od której pochodzi, adresata oraz wskazywać jakiej konkretnie publikacji sprostowanie/odpowiedź dotyczy. Zasadnicza treść sprostowania lub odpowiedzi musi natomiast zawierać rzeczowe i odnoszące się do faktów sprostowanie wiadomości nieprawdziwej lub nieścisłej albo rzeczową odpowiedź na stwierdzenie zagrażające dobrom osobistym.
Zobacz: Redaktor nie odpowiada za komentarze czytelników
Ustawa zawiera również szereg wykluczeń, których sprostowanie/odpowiedź zawierać nie może. Tekst sprostowania lub odpowiedzi nie może być dłuższy od dwukrotnej objętości fragmentu materiału prasowego, którego dotyczy. Redaktor naczelny nie może jednak wymagać, aby odpowiedź/sprostowanie było krótsze niż pół strony znormalizowanego maszynopisu.
Redaktor naczelny ma prawo odmówić publikacji sprostowania/odpowiedzi jeśli nadesłany tekst jest nierzeczowy, zawiera treść karalną lub naruszającą dobra osobiste innej osoby, treść lub forma nie jest zgodna z zasadami współżycia społecznego, podważa okoliczności stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądowym, treść sprostowania/odpowiedzi nie dotyczy tematu kwestionowanej publikacji, sprostowanie lub odpowiedź jest wystosowana przez osobę, której nie dotyczą fakty przytoczone w prostowanym materiale, chyba że sprostowania lub odpowiedzi, po śmierci osoby bezpośrednio zainteresowanej, dokonuje osoba zainteresowana w związku ze stosunkiem służbowym, wspólną pracą lub działalnością albo w związku z więzami pokrewieństwa lub powinowactwa, lub odnosi się do informacji już wcześniej sprostowanej.
Osoba dotknięta publikacją może domagać się opublikowania sprostowania/odpowiedzi w terminie miesiąca od dnia opublikowania materiału prasowego, chyba że zainteresowana osoba nie mogła zapoznać się wcześniej z treścią publikacji, nie później jednak niż w ciągu 3 miesięcy od dnia opublikowania materiału prasowego.
Sprostowanie lub odpowiedź należy opublikować w:
- dzienniku - w ciągu 7 dni od dnia otrzymania sprostowania lub odpowiedzi,
- czasopiśmie - w najbliższym lub jednym z dwóch następujących po nim przygotowywanych do druku numerów,
- innym niż dziennik przekazie za pomocą dźwięku oraz dźwięku i obrazu - w najbliższym analogicznym przekazie, nie później jednak niż w ciągu 14 dni od dnia otrzymania sprostowania lub odpowiedzi.
W tekście nadesłanego sprostowania lub odpowiedzi nie wolno bez zgody wnioskodawcy dokonać skrótów ani innych zmian, które by osłabiały jego znaczenie lub zniekształcały intencję autora sprostowania. Tekst sprostowania nie może być komentowany w tym samym numerze lub audycji.
Jeśli redaktor naczelny odmawia opublikowania sprostowania lub odpowiedzi jest obowiązany przekazać niezwłocznie wnioskodawcy pisemne zawiadomienie o odmowie i jej przyczynach. Jeżeli odmowa nastąpiła z powodu tego, że nadesłany tekst nie spełnia wymogów do opublikowania go jako sprostowania/odpowiedzi – redaktor naczelny winien wskazać wnioskującemu jaka część jego wypowiedzi nadaje się do opublikowania. W przypadku przesłania poprawionej treści sprostowania lub ogłoszenia - Redakcja nie może odmówić zamieszczenia sprostowania lub odpowiedzi, jeżeli zastosowano się do jej wskazań.