Tryb powoływania i odwoływania dyrektora instytucji kultury określony został w art.15 ust.1 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
Dany przepis wprowadza ustawową regułę współdziałania organizatora z innymi podmiotami przy podejmowaniu istotnych dla każdej instytucji kultury rozstrzygnięć związanych z powierzaniem wybranej przez organizatora osobie funkcji organu zarządzającego danej instytucji.
Współdziałanie to polega na zobowiązaniu organizatora do zasięgnięcia opinii związków zawodowych działających w danej instytucji kultury oraz stowarzyszeń zawodowych i twórczych zarówno przy powołaniu, jak i odwołaniu dyrektora instytucji kultury. Pozytywna czy negatywna treść tych opinii nie warunkuje w sposób bezwzględny ostatecznego rozstrzygnięcia organizatora, niemniej sam obowiązek ich zasięgnięcia jest ustawową przesłanką oceny legalności takiego rozstrzygnięcia.
Regułę taką przewidywało zarówno wcześniejsze brzmienie przepisu art.15 ust.1 ustawy, jak i obecnie obowiązujące po zmianach wprowadzanych nowelizacją z dnia 31 sierpnia 2011 r. Istotną różnicą obecnego brzmienia danego przepisu pozostaje natomiast wprowadzenie wyjątku od tej reguły wyłączającego obowiązek zasięgania przez organizatora opinii ww. podmiotów w przypadku wyłonienia kandydata w drodze konkursu, o którym mowa w art.16 ustawy.
Poza ww. wyjątkiem ustawa nie przewiduje innych analogicznych odstępstw od reguły współdziałania organizatora z innymi podmiotami przy podejmowaniu wskazanych rozstrzygnięć. W tym w szczególności inne przepisy nie różnicują trybu odwołania dyrektora instytucji kultury w zależności od przyczyn, które stanowią podstawę odwołania, w tym także charakteru tych przyczyn czy podmiotu inicjującego odwołanie (np. samego dyrektora poprzez złożenie tzw. rezygnacji ze stanowiska). Takiego charakteru nie ma również art. 15 ust.6 ustawy tj. przepis zawierający katalog przesłanek odwołania dyrektora przed upływem okresu na jaki został powołany.
Zobacz: serwis: Kultura
O ile zatem bezdyskusyjnym wydaje się twierdzenie o uprawnieniu dyrektora instytucji kultury do tzw. rezygnacji z zajmowanego stanowiska (będącego de facto oświadczeniem pracownika, tożsamym co do zasady z wypowiedzeniem stosunku pracy), o tyle też należy przyjąć, że rozstrzygnięcia organizatora o odwołaniu z takiej przyczyny nie zostały wykluczone z ustawowej reguły zasięgania opinii uprawnionych podmiotów. Oznacza to w praktyce, iż same opinie uprawnionych podmiotów, analogicznie zresztą jak i przy innych przyczynach odwołania nie mają wiążącego charakteru w stosunku do ostatecznego rozstrzygnięcia organizatora, ale mogą być brane pod uwagę np. przy decyzji organizatora co do sposobu rozwiązania stosunku pracy powstałego z powołania (za wypowiedzeniem czy w drodze porozumienia stron).
Podsumowując przewidziany w art.15 ust.1 ustawy tryb odwołania dyrektora instytucji kultury dotyczy także przypadku złożenia przez dyrektora tzw. rezygnacji ze stanowiska, niezależnie od jej przyczyn.
Podziel się wiedzą na naszym Forum
Podstawa prawna:
• Ustawa z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2001 r. nr 12, poz. 123, ze zm.).