Wydatki na rzecz osób wchodzących w skład zarządu jednostki, w tym zwrot kosztów delegacji, są kosztem uzyskania przychodu, jeżeli zostały w tym celu poniesione. Kwestie ewentualnych uprawnień do diet – podobnie jak do zwrotu np. kosztów podróży bądź noclegów członków władz statutowych osoby prawnej niebędących jej pracownikami – należy rozpatrywać na tle przepisów bądź postanowień regulaminów i statutów określających ich prawa i obowiązki. O ile postanowienia regulaminów i statutów przewidują zwrot należności z tytułu podróży osób niebędących pracownikami, pozostających w związku z realizacją zadań osoby prawnej, to powinny one również określać ich zakres bądź warunki zwrotu tych należności.
Przede wszystkim jednostka powinna móc udowodnić, że podróż miała związek z uzyskaniem przez nią przychodów. Przykładowo, taki związek nie występuje w przypadku ponoszenia przez jednostkę kosztów dojazdu prezesa zarządu z miejsca zamieszkania do siedziby jednostki oraz noclegów związanych z pobytem w siedzibie jednostki. Chodzi o sytuację, gdy z uchwały zgromadzenia wspólników wynika, że wydatki te nie stanowią dodatkowego wynagrodzenia prezesa zarządu i są pokrywane przez jednostkę na podstawie faktur, biletów itp. (zob. np. pismo Podkarpackiego Urzędu Skarbowego z 1 marca 2004 r., sygn. PUS.I/423/18/2004).
Jeśli członek zarządu jednostki uda się w podróż własnym samochodem, a jednostka zwróci mu koszt tej podróży, to wydatek ten będzie kosztem podatkowym jednostki – jednak nie zawsze w pełnej wysokości. Do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się – zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop) – wydatków z tytułu kosztów używania, na potrzeby działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu (określonej w odrębnych przepisach). Przebieg pojazdu musi być udokumentowany w specjalnej ewidencji (art. 16 ust. 5 updop). Przy czym do wydatków objętych limitem określonym w art. 16 ust. 1 pkt 51 updop zalicza się wszystkie wydatki ponoszone z tytułu używania do potrzeb działalności gospodarczej samochodu niestanowiącego własności podatnika – w tym także czynsz, ubezpieczenie, paliwo, części zamienne itp. (zob. np. wyrok WSA w Lublinie z 9 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Lu 186/08).
To samo dotyczy wykorzystywania pojazdu prywatnego w jazdach lokalnych. Jeśli jest to samochód osobowy, zwrot poniesionych przez członka zarządu wydatków jest kosztem podatkowym dla jednostki – do wysokości limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu (takie same ograniczenia dotyczą również wydatków na rzecz pracowników – zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 30 updop).
Czytaj także: Koszty faktycznie poniesione na dojazdy do pracy>>
SŁOWNICZEK
Za samochód osobowy (do celów podatku dochodowego) uważa się obecnie pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z określonymi wyjątkami (art. 4a pkt 9 lit. a–e updop). Z kolei samochody nabyte przed 1 stycznia 2007 r. uznawane są jako osobowe według definicji wtedy obowiązującej. Do 31 grudnia 2006 r. samochodem osobowym był każdy samochód nieposiadający homologacji importera lub producenta na samochód inny niż osobowy, lub gdy dopuszczalna ładowność pojazdu nie przekraczała 500 kg.
Co istotne – podstawą wypłaty zwrotu kosztów jest ważna i prawnie skuteczna umowa, postanowienia regulaminów lub statut określający prawa i obowiązki władz statutowych jednostki.
PODSTAWA PRAWNA
• Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654; ost.zm. Dz.U. z 2011 r. Nr 28, poz. 143)