Przyjęcie przez rząd w lipcu br. Krajowej Strategii Rozwoju Regionalnego 2010-2020: Regiony, Miasta, Obszary Wiejskie (KSRR) oznacza, że zdecydowano się wdrożyć wiele nowatorskich rozwiązań usprawniających proces zarządzania i prowadzenia polityki regionalnej. Chodzi między innymi o: racjonalizację zarządzania procesami rozwojowymi, racjonalizację systemu zarządzania i finansowania polityk mających istotny wpływ terytorialny, organizację procesów związanych z rozwojem regionalnym oraz wprowadzenie nowych instrumentów partnerstwa.
Utworzony na podstawie nowego modelu polityki regionalnej system realizacji działań prorozwojowych, zapisany w KSRR, jest istotnym elementem przyjętych przez rząd w 2009 r. "Założeń systemu zarządzania rozwojem Polski". W rezultacie KSRR stanowi jedną z 9 strategii zakładających porządkowanie rozwoju kraju.
Przedkładany dokument zawiera opis propozycji działań niezbędnych do podjęcia przez Radę Ministrów i inne podmioty publiczne (jednostki samorządu terytorialnego, instytucje państwowe, instytucje zarządzające środkami publicznymi, agencje rozwoju regionalnego i lokalnego). Zapisano w nim kierunki możliwych zmian wraz z uzasadnieniem ich wprowadzenia, opisy sposoby realizacji oraz harmonogram prac związany z wdrożeniem danego rozwiązania. Harmonogram działań został tak przygotowany, by zaproponowane zmiany zostały przygotowane i wprowadzone do systemu instytucjonalnego i prawnego w 2013 r.
Do tego czasu niezbędne jest przygotowanie do sprawnego funkcjonowania po 2013 r. kontraktu terytorialnego. Będzie on wdrażany w dwóch fazach. Pierwsza obejmie próby i tryb przeprowadzania negocjacji kontraktu i wdrożenia wynegocjowanych przedsięwzięć. Druga faza to przyjęcie stosownych regulacji prawnych i instytucjonalnych, reformujących system finansowania polityki regionalnej.
Zakłada się, że po 2013 r. kontrakt terytorialny stanie się efektywnym elementem polityki regionalnej. Zestaw propozycji dotyczących poprawy jakości zarządzania politykami publicznymi wynika z ponad dziesięcioletnich doświadczeń w prowadzeniu polityki regionalnej.
Z doświadczeń tych wynika, że niezbędne są zmiany systemowe i instytucjonalne, konieczne jest też uporządkowanie relacji między podmiotami realizującymi tę politykę. Chodzi m.in. o uporządkowanie kompetencji w ramach administracji rządowej i samorządowej oraz dostosowanie ich do właściwego poziomu dostarczania usług publicznych.
Dla skutecznej realizacji celów polityki regionalnej konieczne jest przygotowanie 9 tzw. zintegrowanych strategii rozwoju. Są to: Strategia innowacyjności i efektywności gospodarki, Strategia rozwoju zasobów ludzkich, Strategia rozwoju transportu, Bezpieczeństwo energetyczne i środowisko, Sprawne państwo, Krajowa Strategia Rozwoju Regionalnego 2010-2020: Regiony, miasta, obszary wiejskie (przyjęta już przez rząd), Strategia rozwoju kapitału społecznego, Strategia bezpieczeństwa narodowego RP, Strategia zrównoważonego rozwoju wsi i rolnictwa. Za ich przygotowanie odpowiedzialni będą koordynatorzy, ministrowie odpowiadający za dany obszar merytoryczny. Sporządzeniu tych strategii towarzyszyć będzie opracowanie Długookresowej Strategii Rozwoju Kraju (DSRK) uwzględniającej wymiar terytorialny oraz zaktualizowanie Średniookresowej Strategii Rozwoju Kraju (ŚSRK). W kwestii zagospodarowania przestrzennego opracowana będzie Koncepcja Przestrzennego Zagospodarowania Kraju (KPZK), a w jej następstwie sporządzony zostanie Plan Zagospodarowania Przestrzennego Kraju (PZPK), uwzględniający zapisy Koncepcji oraz wymiar terytorialny.
Zakłada się, że relacje między poszczególnymi strategiami będą kompatybilne. Wynika to z tego, że obszary tematyczne działań ujętych w strategiach nakładają się.
Czytaj także: Krajowa Strategia Rozwoju Regionalnego 2010-2030 przyjęta>>