Ustawa z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (dalej: u.d.p.) nakłada na zarządców drogi obowiązek dbania o istniejące budowle drogowe, w szczególności nawierzchnie dróg, chodników, a także o urządzenia związane z drogą. Jest to tzw. utrzymanie nawierzchni drogi, czyli przede wszystkim dozór, objazdy dróg, reagowanie na zauważone wady, usterki, dewastacje, w szczególności takie, które mogą powodować zagrożenie bezpieczeństwa ruchu. Należy więc zapewnić konserwację urządzeń drogowych, sprawność sygnalizacji świetlnej czy też kompletność oznakowania.
W zakres utrzymania drogi wchodzi wykonywanie robót konserwacyjnych, porządkowych i innych zmierzających do zwiększenia bezpieczeństwa i wygody ruchu, w tym także odśnieżanie i zwalczanie śliskości zimowej (art. 4 pkt 20 u.d.p.).
Zarządy drogowe przy organizacji zimowego utrzymania dróg muszą odpowiednio wcześnie zapewnić gotowość sprzętu, którego rodzaj i ilość zapewni utrzymanie przejezdności dróg, pracowników do ręcznego odśnieżania, a także przewidzieć całodobową obsługę dla koordynacji działań. Coraz częściej inwestują też w nowoczesne techniki monitoringu stanu nawierzchni drogowych, co pozwala w sposób bardziej racjonalny wydawać dyspozycje wyjazdu pługopiaskarek na właściwe odcinki dróg.
Przy wykonywaniu swych zadań, w tym prowadzeniu akcji zimowej, dla zarządców dróg przewidziano ułatwienia, polegające na możliwości korzystania z nieruchomości przyległych do drogi. Zarządy dróg mają więc prawo do:
● wstępu na grunty przyległe do pasa drogowego, jeżeli jest to niezbędne do wykonywania czynności związanych z utrzymaniem i ochroną dróg,
● urządzania czasowego przejazdu przez grunty przyległe do pasa drogowego w razie przerwy w komunikacji na drodze,
● ustawiania na gruntach przyległych do pasa drogowego zasłon przeciwśnieżnych.
Więcej w Gazecie Samorządu i Administracji: Zimowe utrzymanie nawierzchni drogi >>