Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz. U. nr 95 z 2006r., poz. 613 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.
Wymieniony przepis statuuje zasadę, że grunty oznaczone jako użytki rolne i inne wymienione w nim nieruchomości podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jedynie wówczas, gdy są „zajęte” na prowadzenie działalności gospodarczej.
Zasadą jest więc nie podleganie podatkowi od nieruchomości użytków rolnych, zaś wyjątkiem opodatkowanie tym podatkiem wyłącznie tych spośród użytków rolnych, które są „zajęte” na wskazany wyżej cel.
Grunty „zajęte” to grunty, na których w rzeczywistości wykonywane są czynności składające się na prowadzenie działalności gospodarczej. Przykładem takiego rodzaju gruntu jest plac, na którym składuje się towary przeznaczone do sprzedaży. Grunt ten służy bezpośrednio prowadzeniu działalności gospodarczej przez podatnika lub innego przedsiębiorcę. U przedsiębiorcy występują zatem dwa rodzaje gruntów: 1) grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej – wszystkie grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy, 2) grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej – to te, które są w danym momencie wykorzystywane do wykonywania czynności składających się na działalność gospodarczą.
Zobacz również: Podatek od nieruchomości dla pracowników służby leśnej?
Opodatkowanie ich jest od początku 2003 r. zależne od nadanej im w ewidencji gruntów klasyfikacji. Użytki rolne u przedsiębiorcy będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości tylko wtedy, gdy są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Można to odnieść do następującego przykładu. Przedsiębiorca kupił dwie działki gruntu o powierzchni 1000 m2 każda, sklasyfikowane w ewidencji gruntów jako grunty orne V klasy (R IV). Na jednej z tych działek zaczyna on składować materiały budowlane, którymi handluje. Działka ta – w części zajętej na składowanie tych materiałów – jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej, a przez to podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Od pozostałej części tej działki i całej drugiej działki, na której nie ma żadnej działalności, przedsiębiorca opłaca podatek rolny. Są to bowiem użytki rolne niezajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.
Nawet wydanie decyzji zatwierdzających projekt budowlany, udzielających pozwoleń na budowę oraz wyłączających wymienione grunty z produkcji rolnej nie spowoduje, że grunty te zostaną zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. To że grunty te mogą na podstawie w/w decyzji stać się związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej nie daje uprawnień organowi do opodatkowania tych gruntów podatkiem od nieruchomości. Na przeszkodzie takiemu zabiegowi stoi bowiem treść omawianego wyżej art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. Nie każdy bowiem grunt związany z działalnością gospodarczą jest zajęty na prowadzenie takiej działalności.
Tak orzekł WSA w Łodzi w orzeczeniu z dnia 20 kwietnia 2011r ISA/Łd 238/11.
Masz pytanie? Zadaj je ekspertom na Forum!