Podstawą do tworzenia regulaminu dla pracowników oświaty niebędących nauczycielami są przepisy dotyczące pracowników samorządowych, a nie nauczycieli.
Określenie warunków wynagradzania pracowników niebędących nauczycielami, a zatrudnionych w szkołach prowadzonych przez organy samorządowe, regulują przepisy ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych. Stanowiska, jakie pracownicy ci mogą zajmować w szkołach lub innych placówkach oświatowych, są stanowiskami obsadzanymi w drodze umowy o pracę. Dyrektor szkoły w odrębnym regulaminie wynagradzania (w ramach posiadanych własnych środków finansowych) powinien ustalić szczegółowy sposób i warunki wynagradzania dla tych pracowników. W przypadku pracowników samorządowych zatrudnionych na innej podstawie, zasady wynagradzania wynikają bezpośrednio z przepisów rozporządzenia o wynagradzaniu pracowników samorządowych.
Zobacz też>> Jak prawidłowo stworzyć regulamin wynagradzania w urzędzie gminy.
Jak wynika z art. 39 ustawy o pracownikach samorządowych, pracodawca (w tym przypadku – dyrektor szkoły) w regulaminie wynagradzania określi dla pracowników samorządowych, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę:
● wymagania kwalifikacyjne pracowników samorządowych,
● wynagrodzenia zasadniczego.
Ponadto pracodawca w regulaminie wynagradzania może określić również:
● warunki przyznawania oraz warunki i sposób wypłacania premii i nagród, innych niż nagroda jubileuszowa,
● warunki i sposób przyznawania dodatku funkcyjnego i nagród za szczególne osiągnięcia w pracy, oraz innych dodatków.
Nie należy zapominać również, że poszczególne składniki wynagrodzenia, jakie zostaną określone w regulaminie wynagradzania obowiązującym pracowników administracyjnych szkoły, powinny odpowiadać tym określonym w przepisach dotyczących pracowników samorządowych. Każdy pracodawca ma pewną dowolność w kształtowaniu dodatkowych świadczeń dla swoich pracowników – należy jednak zasady ich przyznawania i wypłaty dokładnie określić w przepisach regulaminu.
Czytaj także: Zasady wynagradzania nauczycieli>>
Dla porównania, obowiązek tworzenia regulaminu wynagradzania dla nauczycieli wynika bezpośrednio z przepisów ustawy z 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (dalej: KN). Organ prowadzący szkołę, będący jednostką samorządu terytorialnego – uwzględniając przewidywaną strukturę zatrudnienia – określa dla nauczycieli poszczególnych stopni awansu zawodowego, w drodze regulaminu:
● wysokość stawek dodatków do wynagrodzenia oraz szczegółowe warunki przyznawania tych dodatków,
● szczegółowe warunki obliczania i wypłacania wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw,
● wysokość i warunki wypłacania poszczególnych składników wynagrodzenia – jeżeli nie zostały one określone w ustawie lub w odrębnych przepisach
– w taki sposób, aby średnie wynagrodzenia nauczycieli odpowiadały (na obszarze działania danej jednostki samorządu terytorialnego) co najmniej średnim wynagrodzeniom nauczycieli (art. 30 KN).
Czytaj także: Co musi zawierać regulamin wynagradzania pracowników samorządowych>>
Podsumowując – w związku z różnymi regulacjami prawnymi obejmującymi pracowników niebędących nauczycielami oraz nauczycieli, stosowanie jednego – wspólnego regulaminu wynagradzania jest nieprawidłowe. Ma to związek nie tylko z różnymi zasadami wynagradzania obu grup zawodowych, ale również z innymi obowiązkami w zakresie kształtowania płac. Dopuszczalnym rozwiązaniem byłoby stworzenie regulaminu wynagradzania podzielonego na pracowników niebędących nauczycielami i nauczycieli – wówczas pod jedną nazwą mieściłyby się dwa odrębne regulaminy stworzone na innych podstawach prawnych. Praktyczniej jest jednak stworzyć dla tych pracowników odrębny regulamin.
PODSTAWY PRAWNE
● Ustawa z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 223, poz. 1458)
● Ustawa z 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (j.t. Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 219, poz. 1706)
● Rozporządzenie Rady Ministrów z 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz.U. Nr 50, poz. 398; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 220, poz. 1721)