Wątpliwości co do zakazu albo możliwości wypowiedzenia warunków pracy i płacy pracownikom mianowanym wynikają z interpretacji przepisów ustawy o pracownikach samorządowych. Z jednej bowiem strony ustawa ta nie przewiduje możliwości zastosowania wypowiedzenia zmieniającego w stosunku do mianowanych pracowników samorządowych, z drugiej jednak - jej art. 31 ust. 1 w kwestiach nieuregulowanych odsyła do kodeksu pracy, którego art. 42 taką możliwość przewiduje. Stąd też kluczowe dla rozstrzygnięcia przedstawionej wyżej wątpliwości jest ustalenie, czy celem ustawodawcy było pozostawienie kwestii wypowiedzenia zmieniającego regulacji kodeksu pracy czy też przeciwnie, wykluczenie możliwości jego stosowania do tej grupy pracowników, poprzez szczegółowe określenie przypadków, w których możliwa jest modyfikacja treści ich stosunku pracy.
W art. 7 (odsyłającym również do art. 10 ust. 1 - 1b i 5 ustawy o pracownikach urzędów państwowych) i 7a ustawy o pracownikach samorządowych wymieniono, kiedy można dokonać zmiany w dotychczasowej treści stosunku pracy mianowanego pracownika samorządowego. Pracownikowi mianowanemu można powierzyć, w zależności od sytuacji, za jego zgodą albo też bez wymogu jej uzyskania, wykonywanie innej pracy w obrębie tego samego stanowiska, można też przenieść go na inne stanowisko albo do pracy w innym urzędzie. Ponadto ustawa w sposób wyczerpujący reguluje, kiedy możliwe jest rozwiązanie stosunku pracy pracownika samorządowego mianowanego za wypowiedzeniem. Może to mieć miejsce jedynie w przypadku likwidacji lub reorganizacji urzędu gminy lub innych jednostek, połączonej ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia, niezawinionej utraty uprawnień do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku, trwałej utraty zdolności fizycznej lub psychicznej do pracy na danym stanowisku, jeżeli nie ma możliwości zatrudnienia pracownika na innym stanowisku, odpowiednim do jego stanu zdrowia i kwalifikacji zawodowych, albo pracownik odmawia podjęcia takiej pracy, a także w przypadku nabycia przez pracownika prawa do renty lub emerytury (art. 10 ust. 1).
Wobec powyższego należy stwierdzić, że zarówno w zakresie przyczyn rozwiązania stosunku pracy mianowanych pracowników samorządowych, jak i dokonywania zmian w jego treści, regulacja ustawy o pracownikach samorządowych jest wyczerpująca. Pogląd ten znajduje poparcie w wyroku Sądu Najwyższego z 19 stycznia 1998 r., którego teza jest następująca: pracownikowi mianowanemu nie można wypowiedzieć warunków pracy lub płacy na podstawie art. 42 k.p. (I PKN 480/97, OSNP 1999/1/5). W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd Najwyższy stwierdził, iż ustawa o pracownikach samorządowych w sposób wyczerpujący i wyłączny reguluje kwestię zmiany treści stosunku pracy mianowanych pracowników samorządowych. Sąd Najwyższy podkreślił także, że konstrukcja wypowiedzenia zmieniającego, w odniesieniu do stosunku pracy mianowanych pracowników samorządowych, zastąpiona została instytucją przeniesienia na inne stanowisko, która spełnia tę samą rolę.
ANNA GADOMSKA-ORŁOWSKA
radca prawny, Kancelaria Prawna Chałas i Wspólnicy
PODSTAWA PRAWNA
• Art. 7, 7a, 10 i 31 ustawy z 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1593 z późn. zm.).