STAN FAKTYCZNY
Prezydent Miasta R. wydał decyzję zobowiązującą J. J. do uiszczenia kary pieniężnej w wysokości 9 tys. zł za umieszczenie reklamy na przyczepie samochodowej ustawionej w pasie drogowym. Decyzja ta została utrzymana w mocy przez samorządowe kolegium odwoławcze, które stwierdziło, że zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy o drogach publicznych zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi wydanego w drodze decyzji administracyjnej. Zgodnie zaś z art. 39 ust. 3 tej samej ustawy lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi z zastrzeżeniem art. 40. J. J. zaskarżył powyższą decyzję do wojewódzkiego sądu administracyjnego, który oddalił skargę, uznając, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem. W skardze kasacyjnej do NSA skarżący zażądał uchylenia wyroku sądu I instancji. Wskazał, iż sąd dokonał nieprawidłowej wykładni przepisów ustawy o drogach publicznych definiujących pojęcia pasa drogowego oraz reklamy.
Z UZASADNIENIA
NSA oddalił skargę kasacyjną, uznając zawarte w niej zarzuty za niezasadne. W ocenie sądu nie ma wątpliwości, że droga dojazdowa do stacji benzynowej mieści się w granicach pasa drogowego. Przyczepa ustawiona była tuż za chodnikiem w granicach pasa zieleni, a więc w pasie drogowym w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, zgodnie z którym pas drogowy to wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą. Analizując zasadność drugiego z zarzutów NSA stwierdził, że biorąc pod uwagę wymiary tablicy (4,8 m x 2,45 m), miejsce jej ustawienia (na ruchliwej trasie wylotowej z miasta) oraz czas, na jaki została tam pozostawiona, uznał, że spełnione zostały przesłanki z art. 4 pkt 23 ustawy o drogach publicznych, a w związku z tym należy przyczepę potraktować jako reklamę w rozumieniu tego przepisu. Artykuł 4 pkt 23 wspomnianej ustawy definiuje reklamę jako nośnik informacji wizualnej w jakiejkolwiek materialnej formie wraz z elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, umieszczony w polu widzenia użytkowników drogi, niebędący znakiem w rozumieniu przepisów o znakach i sygnałach lub znakiem informującym o obiektach użyteczności publicznej ustawionym przez gminę. NSA podkreślił jednocześnie, że każdy przypadek, w którym w granicach pasa drogowego parkują pojazdy, czy też przyczepy do pojazdów zawierające napisy czy oznaczenia firmy musi być rozpatrywany indywidualnie.
OPINIA
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Szczepan Borowski, asystent sędziego NSA
Szczepan Borowski
asystent sędziego NSA
Zgodnie z przepisami ustawy o drogach publicznych zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi. Takiego zezwolenia wymaga m.in. umieszczenie w granicach pasa drogowego reklam. Za umieszczenie reklamy bez stosownego zezwolenia zarządca drogi może nałożyć karę pieniężną w wysokości dziesięciokrotności opłaty, jaką należało uiścić za uzyskanie pozwolenia.
Nierzadko spotykane są sytuacje analogiczne do tej, która była przedmiotem rozstrzygnięcia w opisanej sprawie, polegające na umieszczaniu w granicach pasa drogowego różnego typu tablic reklamowych. Każda taka sytuacja, jak wskazał NSA, musi być rozpatrywana indywidualnie, w oparciu o konkretny stan faktyczny. W żadnym jednak przypadku niedopuszczalne jest przyzwalanie przez organy administracji publicznej na obchodzenie przepisów obowiązującego prawa. Dlatego też istotna jest świadomość obowiązku uzyskania stosownego zezwolenia na zainstalowanie reklamy w pobliżu drogi publicznej.
wyrok NSA z 26 października 2006 r.
sygn. akt I OSK 1408/05