W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dalej: m.p.z.p.) realizacja inwestycji wymaga ustalenia w drodze decyzji warunków zabudowy i zagospodarowania terenu (dalej: decyzja WZ; art. 4 ust. ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, dalej: u.p.z.p.). Jednym z warunków uzyskania decyzji WZ jest dostęp terenu inwestycji do drogi publicznej (art. 61 ust. 1 pkt 2 u.p.z.p.). Ustawodawca dość precyzyjnie określił, co należy rozumieć przez dostęp do drogi publicznej: jest to bezpośredni dostęp do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej (art. 2 pkt 14 u.p.z.p.) bez określenia parametrów technicznych takiego dojazdu (por. wyrok NSA z 22 kwietnia 2015 r., sygn. akt II OSK 2246/13).
Parametry techniczne, jakimi powinien cechować się dojazd do drogi publicznej, ustalone zostały szczegółowo w rozdziale 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Jednak na etapie postępowania administracyjnego prowadzonego w sprawie wydania decyzji WZ przepisy te nie mają zastosowania, gdyż rozporządzenie to nie jest aktem wykonawczym do u.p.z.p., a jedynie do Prawa budowlanego. Zatem dopiero na etapie zatwierdzenia projektu budowlanego organ administracji architektoniczno-budowlanej ma legitymację do weryfikacji, czy wskazany przez inwestora sposób obsługi komunikacyjnej terenu inwestycji spełnia warunki określone w tym rozporządzeniu.
Bezpośredni dostęp do drogi
W praktyce obsługa komunikacyjna terenu inwestycji może się odbywać bezpośrednio lub pośrednio z drogi publicznej. Bezpośrednia obsługa ma miejsce wówczas, gdy teren graniczy z drogą publiczną. Wtedy też zarządca drogi publicznej wydaje, w drodze decyzji administracyjnej, zgodę na lokalizację zjazdu. Przy czym uzyskanie tej zgody nie jest wymagane na etapie postępowania o wydanie decyzji WZ, lecz przed zatwierdzeniem projektu budowlanego, ponieważ zgodnie z art. 29 ust. 3 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (dalej: u.d.p.) przed rozpoczęciem prac budowlanych dotyczących wykonania zjazdu z drogi publicznej należy uzyskać pozwolenie na budowę. Orzecznictwo jest jednolite w zakresie braku konieczności, w przypadku braku m.p.z.p., wydania decyzji WZ na budowę zjazdu, gdyż sama decyzja zarządcy drogi publicznej zezwalająca na lokalizację zjazdu jest niejako ustaleniem warunków zabudowy dla tego typu inwestycji.
Zobacz serwis:
W postępowaniu administracyjnym o wydanie decyzji WZ należy jedynie uzgodnić z zarządcą drogi projekt decyzji WZ w odniesieniu do planowanej zmiany zagospodarowania terenu przyległego do pasa drogowego tej drogi (art. 53 ust. 4 pkt 9 u.p.z.p.).
Przeczytaj w INFORLEX.PL Sektor publiczny cały artykuł: Jakie warunki musi spełnić dostęp inwestycji do drogi publicznej
W artykule omówiono też pośredni dostęp do drogi jako sposób obsługi komunikacyjnej terenu inwestycji.