Sprawa dotyczyła gruntów klasyfikowanych w ewidencji gruntów pod symbolem Bi oraz budynków niemieszkalnych, które zostały zadeklarowane przez AMW jako „pozostałe”. Właściwy wójt gminy uznał tę deklarację za nieprawidłową i po przeprowadzeniu postępowania podatkowego wydał decyzję określającą AMW zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości z zastosowaniem stawek właściwych dla gruntów i budynków „związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej”.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze, a następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie utrzymały powyższą decyzję w mocy. Agencja wywiodła od wyroku WSA skargę kasacyjną. AMW argumentowała, że nie jest zasadne stanowisko, które przypisuje jej w sposób generalny status przedsiębiorcy i zakłada stałe realizowanie we własnym imieniu działalności gospodarczej. Zdaniem Agencji dopiero realizacja konkretnych zadań w stosunku do powierzonych Agencji nieruchomości Skarbu Państwa „uaktualnia” jej status jako przedsiębiorcy. O prowadzeniu działalności gospodarczej przez AMW nie może natomiast świadczyć samo tylko posiadanie nieruchomości (w szczególności mienia zbędnego MON i MSWiA). Agencja zwracała także uwagę na fakt, że jej działalność w znacznej części stanowi dochód Skarbu Państwa, a jedynie część dochodów jest przeznaczona na funkcjonowanie jej samej.
Zobacz: Postępowanie administracyjne
Argumentacja AMW nie przekonała jednak Naczelnego Sądu Administracyjnego. NSA przypomniał, że w dotychczasowym orzecznictwie podatkowym status Agencji jako przedsiębiorcy nie budził wątpliwości. W świetle przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jako związane z działalnością gospodarczą uznaje się grunty i budynki znajdujące się w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Z kolei przepisy regulujące działalność AMW potwierdzają, że „prowadzenie działalności gospodarczej przez Agencję, jako przedsiębiorcę odbywa się na zasadach określonych w przepisach dotyczących działalności gospodarczej”. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził także, że celem Agencji jest osiąganie zysku. Jak argumentował, „racjonalne gospodarowanie mieniem Skarbu Państwa przez skarżącą wymusza osiąganie dochodu (zarobku), gdyż w przeciwnym razie działalność ta miałaby charakter charytatywny i konsekwencji przynosiłaby straty Skarbowi Państwa. Okoliczność, że część zysku jest przekazywana do Skarbu Państwa nie może zmieniać oceny, że skarżąca w istocie prowadzi działalność, która z istoty swej winna być nastawiona na zysk niezależnie od jego późniejszego przeznaczenia.” Sposób powołania podmiotu, jego wpis do rejestru przedsiębiorców także nie mają w omawianym kontekście znaczenia, działalność gospodarcza jest bowiem kategorią o charakterze obiektywnym i faktycznym.
Powyższa konstatacja przesądziła o prawidłowości przyjętych przez organy podatkowe stawek podatku. Samo „posiadanie” nieruchomości przez przedsiębiorcę skutkuje koniecznością zastosowania wyższych stawek podatku, w miejsce tych właściwych dla gruntów i budynków „pozostałych”. NSA odwołał się w tym zakresie do niedawnego wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 12.12.2017 r., w którym wskazano, że każda nieruchomość zakupiona przez przedsiębiorcę bez względu na sposób jej wykorzystywania czy cel zakupu podlega opodatkowaniu wg najwyższych stawek. Wniosek ten uznano za logiczny w odniesieniu do przedsiębiorców nie będących osobami fizycznymi (pkt.85 wyroku TK). W konsekwencji dla ustalenia związku gruntu z prowadzeniem działalności gospodarczej wystarczy stwierdzenie, że grunt ten pozostaje w posiadaniu przedsiębiorcy.
Wyrok NSA z 28.02.2018 r., II FSK 249/16
Dominik Goślicki
radca prawny w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, specjalizuje się w zakresie prawa podatkowego, w szczególności podatku dochodowego oraz podatku od nieruchomości.
Dr Krystian Ziemski & Partners Kancelaria Prawna spółka komandytowa w Poznaniu
www.ziemski.com.pl
Artykuł pochodzi z Portalu: www.prawodlasamorzadu.pl