Opłata reklamowa w pewnym sensie stanowi narzędzie ograniczające zniekształcenie krajobrazu lokalnego przez nadmierną ilość reklam. Od 2016 r., zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych z dn. 12 stycznia 1991 (Dz.U. 1991 Nr 9 poz. 31) (dalej: ustawa o podatkach i opłatach lokalnych) rada gminy może ustalić taką opłatę od umieszczonych tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych. Co ważne, wprowadzenie opłaty reklamowej nie jest obowiązkiem, w związku z czym gmina może zrezygnować z jej ustanowienia.
Polecamy: Jak przygotować się do zmian 2019. Podatki, rachunkowość, prawo pracy i ZUS
Warto także podkreślić, że opłata reklamowa może być pobierana jedynie na obszarach, dla których obowiązują zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń.
Z czego składa się opłata reklamowa?
Opłata reklamowa składa się z części stałej i zmiennej. Część stała ma zryczałtowaną wysokość niezależną od pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służącego ekspozycji reklamy. Natomiast część zmienna jest uzależniona od wielkości pola powierzchni tablicy lub urządzenia reklamowego.
Jeżeli kształt urządzenia reklamowego uniemożliwia wyznaczenie pola powierzchni, część zmienna jest uzależniona od pola powierzchni bocznej prostopadłościanu opisanego na urządzeniu reklamowym.
Ile wynosi opłata reklamowa w 2018 r.?
Ostateczną wysokość tejże opłaty reguluje rada gminy w drodze uchwały, biorąc pod uwagę lokalne warunki, wielkość czy kształt danego urządzenia reklamowego. Niemniej jednak gmina związana jest odpowiednim obwieszczeniem Ministra Finansów, który określa maksymalną stawkę dla opłat lokalnych. W 2018 r. dla opłaty reklamowej wyniesie ona:
- dla części stałej opłaty reklamowej – nie więcej niż 2,50 zł dziennie,
- dla części zmiennej opłaty reklamowej - nie więcej niż 0,21 zł od 1 m2 pola powierzchni tablicy lub urządzenia reklamowego.
Kto płaci opłatę reklamową?
Opłatę reklamową pobiera się od:
1) właścicieli nieruchomości lub obiektów budowlanych, z wyłączeniem nieruchomości gruntowych oddanych w użytkowanie wieczyste,
2) użytkowników wieczystych nieruchomości gruntowych,
3) posiadaczy samoistnych nieruchomości lub obiektów budowlanych,
4) posiadaczy nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:
a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Krajowym Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa lub z innego tytułu prawnego,
b) jest bez tytułu prawnego
– jeżeli na tych nieruchomościach lub obiektach budowlanych znajdują się tablice reklamowe lub urządzenia reklamowe, niezależnie od tego czy na tablicy reklamowej lub urządzeniu reklamowym eksponowana jest reklama.
Kto i kiedy nie płaci opłaty reklamowej?
Oczywiście ustawa o podatkach i opłatach lokalnych przewiduje szereg wyjątków, w któych opłaty reklamowej nie pobiera się. Dzieje się tak, gdy wspomniane urządzenia reklamowe:
1) nie są widoczne z przestrzeni dostępnych publicznie;
2) stanowią szyld, o ile jest on zgodny z zasadami i warunkami sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń;
3) są realizacją obowiązku nałożonego przepisami prawa;
4) służą wyłącznie do upowszechniania informacji:
a) trwale upamiętniającej osoby, instytucje lub wydarzenia,
b) o charakterze religijnym, związanym z działalnością kościołów lub innych związków wyznaniowych, jeżeli tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe sytuowane są w granicach terenów użytkowanych jako miejsca kultu i działalności religijnej oraz cmentarzy.
Ponadto, kwotę zapłaconego podatku od nieruchomości od tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego, zalicza się na poczet opłaty reklamowej należnej od tej tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego.