W myśl art. 30 ust. 1 ustawy z 2008 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1202 z późń. zm.) pracownik samorządowy zatrudniony na stanowisku urzędniczym, w tym kierowniczym stanowisku urzędniczym, nie może wykonywać zajęć pozostających w sprzeczności lub związanych z zajęciami, które wykonuje w ramach obowiązków służbowych, wywołujących uzasadnione podejrzenie o stronniczość lub interesowność oraz zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy. W praktyce często pojawia się problem z ustaleniem, czy wykonywane przez pracownika samorządowego dodatkowe zajęcie obok swoich obowiązków urzędniczych, pozostają ze sobą w sprzeczności, jeżeli hipotetycznie pracownik mógłby wykorzystać swoje stanowisko przy wykonywaniu swojej działalności, czy też dopiero gdy faktycznie wykorzystuje to stanowisko, aby ułatwić sobie prowadzenie tej dodatkowej działalności. Zatem powstaje często pytanie, kiedy właściwie zastosować do pracownika samorządowego powyższy przepis. Oczywistym jest, iż sprawa jest bardzo prosta w przypadku, gdy pracownik faktycznie wykorzystuje swoje stanowisko do prowadzenia dodatkowej działalności. O wiele większe problemy są w sytuacji ustalenia hipotetycznego związku pomiędzy dodatkową działalnością pracownika a obowiązkami służbowymi. W szczególności, iż ustalenie tego związku wiąże się z dokonaniem określonych zabiegów logicznych i przewidzeniem, czy pracownik ma faktycznie sposobność, wykorzystania swojego stanowiska.
Zobacz również: Zakaz wykonywania innych zajęć przez samorządowców
Powyższy problem rozjaśnia nieco wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 lutego 2015 r., sygn. akt: III SA/Lu 532/14 (LEX nr 1655127), na podstawie którego „ocena, czy doszło do naruszenia zakazu w konkretnej sytuacji powinna opierać się na rozważeniu relacji pomiędzy obowiązkami pracownika samorządowego na stanowisku, na którym jest zatrudniony w urzędzie oraz rodzajem dodatkowych zajęć, które podjął. Najczęściej do naruszenia zakazu z art. 30 ust. 1 ustawy z 2008 r. o pracownikach samorządowych będzie dochodzić w sytuacjach, w których istnieje ryzyko, że pracownik mógłby wykorzystać swoje kompetencje urzędowe w działalności, którą podejmuje dodatkowo. Jeszcze raz trzeba podkreślić, że nie chodzi o wykazanie konkretnych zdarzeń, które miały taki charakter, ile o wykazanie, że takie niebezpieczeństwo racjonalnie istnieje.”
W/w Sąd opowiedział się za hipotetycznym ustaleniem związku pomiędzy dodatkową działalnością pracownika samorządowego a jego obowiązkami. Ja również uważam, iż w taki sposób należy stosować wyżej cytowany przepis. Nie można bowiem akceptować takiej sytuacji, iż w oparciu o art. 30 ust. 2 w/w ustawy z pracownikiem zostanie rozwiązana umowa o pracę bez okresu wypowiedzenia, dopiero gdy pracownik faktycznie wykorzysta swoje stanowisko. Pracownik samorządowy winien być osobą bezstronną. Natomiast sam fakt, iż pracownik może wykorzystać swoje stanowisko, aby ułatwić sobie prowadzoną dodatkowo działalność, powodują, iż traci przymiot osoby bezstronnej. Dodatkowo przy odmiennym stosowaniu w/w przepisu, pracownik odpowiadałby gdyby faktycznie wykryto by, iż wykorzystał swoje stanowisko. Co wielu przypadkach, byłoby trudne lub wręcz niemożliwe do ustalenia. Zatem zawsze należy ustalić, czy pracownik może realnie wykorzystać swoje stanowisko urzędnicze, aby w jakikolwiek sposób ułatwić sobie prowadzoną działalność dodatkową.
Polecamy serwis: Pracownicy