W skład Rady Fiskalnej, miałoby wchodzić 3 członków, powołanych przez Sejm, po jednym na wniosek Prezydenta, Prezesa Narodowego Banku Polskiego oraz Prezesa Polskiej Akademii Nauk. Członkowie Ci musieliby wyróżniać się wiedzą i doświadczeniem w zakresie systemu finansów publicznych.
Rada Fiskalna miałaby sprawować nadzór nad państwowym długiem publicznym, przestrzeganiem dyscypliny finansów publicznych oraz planowanymi długookresowymi wydatkami. Do szczególnych zadań Rady Fiskalnej, miałoby należeć między innymi analizowanie zaciągniętych pożyczek oraz udzielanych gwarancji i poręczeń finansowych przez jednostki sektora finansów publicznych, zatwierdzanie na wniosek ministra do spraw finansów publicznych metodologii obliczania państwowego długu publicznego, analizowanie projektu budżetu państwa w zakresie jego spójności z przedstawionymi założeniami oraz prognozami makroekonomicznymi oraz analizowanie skutków ekonomicznych i budżetowych projektów aktów normatywnych, w szczególności tych, które skutkować mogłyby zwiększeniem wydatków lub zmniejszeniem dochodów sektora finansów publicznych.
Zadaj pytanie na: Forum - Księgowość
Aby należycie móc wywiązywać się z powierzonych zadań, Rada Fiskalna miałaby zapewniony swobodny wstęp na teren kontrolowanych jednostek oraz wgląd do dokumentów dotyczących jednostki kontrolowanej. Mogłaby również żądać złożenia ustnych wyjaśnień w sprawach dotyczących zakresu kontroli, zaś organy jednostek sektora finansów publicznych, zobowiązane byłyby do współdziałania z Radą i udzielania jej pomocy przy wykonywaniu powierzonych jej ustawą zadań.
Zdaniem pomysłodawców projektu ustawy, utworzenie Rady Fiskalnej podniosłoby wiarygodność polskich finansów publicznych. Rada miałaby stanowić wolny od wpływów politycznych organ władzy publicznej, którego działanie chroniłoby przed przekroczeniem przez państwowy dług publiczny konstytucyjnie określonej wartości rocznego produktu krajowego brutto.
Polecamy serwis: Rachunkowość budżetowa
Wnioskodawcy szacują, iż wprowadzenie w życie postanowień ustawy, kosztowałoby 1 200 000 złotych rocznie, co ich zdaniem powinno być pokryte z zysku Narodowego Banku Polskiego.