Strona główna » Sektor publiczny » Wiadomości » Interpretacja Ministra Finansów musi zawierać uzasadnienie

Interpretacja Ministra Finansów musi zawierać uzasadnienie

06 października 2010, 04:39

REKLAMA

Minister Finansów wydając interpretację nie może ograniczyć się jedynie do przytoczenia przepisów ustawy – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie. Koniecznym elementem interpretacji jest uzasadnienie.

Spór jaki rozstrzygał WSA dotyczył interpretacji wydanej przez Ministra Finansów w kwestii kwalifikowania pewnej grupy wydatków (m.in. wydatek na nabycie uprawnień do emisji zanieczyszczeń) do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

REKLAMA

Rozpatrując sprawę sąd zauważył, iż zasadniczym elementem interpretacji jest wyrażenie oceny co do stanowiska wnioskodawcy, a więc stwierdzenie że:

- stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie – wówczas organ może odstąpić od uzasadnienia,

- stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe – wówczas organ powinien określić, „w jakim zakresie i dlaczego w pozostałej części stanowiska wnioskodawcy nie można uznać za prawidłowe. Oznacza to, że w tym wypadku konieczne jest już zamieszczenie w interpretacji jej uzasadnienia prawnego”,

- stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe – wówczas „konieczne jest zawarcie w interpretacji wskazania stanowiska, które organ uznał za prawidłowe oraz uzasadnienia prawnego tego stanowiska”.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Co więcej, interpretacja przepisów prawa podatkowego – a zwłaszcza ta, która zawiera negatywną ocenę stanowiska wnioskodawcy – musi być na tyle konkretna aby podatnik mógł się do niej zastosować – stwierdził krakowski WSA. „Niezbędne jest zatem, aby z interpretacji wynikała wyraźna odpowiedź na zadane przez podatnika pytanie, jasno zaprezentowane było stanowisko prawidłowe (w ocenie organu interpretacyjnego), poparte jednoznacznym i czytelnym dla adresata uzasadnieniem prawnym tego stanowiska.”

Prawidłowe uzasadnienie prawne interpretacji indywidualnej winno zawierać:

- przytoczenie przepisów prawa, na których organ oparł swoje stanowisko (wraz z podaniem ich treści),

- wyjaśnienie znaczenia tych przepisów, w kontekście podanego przez stronę stanu faktycznego, ze wskazaniem jego znamion, istotnych dla zakresu stosowania powołanych przepisów.