Jak prawidłowo zatrudnić dyrektora w instytucji kultury

Dyrektorzy i kierownicy są zazwyczaj powoływani na swoje stanowiska. Przepisy ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.) nie stanowią jedynej i samodzielnej podstawy do zatrudniania pracowników w ramach aktu powołania. Podstawą do nawiązania takiego właśnie stosunku pracy są także przepisy szczególne, dotyczące przedsiębiorstw państwowych, pracowników samorządowych oraz pracowników urzędów państwowych.

Redakcja poleca: Ściąga Kadrowego - Dodatkowe wynagrodzenie roczne dla pracowników jednostek sfery budżetowej (PDF)

Aktem powołania nawiązuje się stosunek pracy m.in. z:

• dyrektorem przedsiębiorstwa państwowego, którego powołują rady pracownicze lub organy założycielskie,

• zastępcą dyrektora przedsiębiorstwa państwowego oraz głównego księgowego w tych przedsiębiorstwach,

• zastępcą wójta (burmistrza, prezydenta miasta), sekretarza gminy, sekretarza powiatu, skarbnika gminy (głównego księgowego budżetu), skarbnika powiatu (głównego księgowego budżetu powiatu), skarbnika województwa (głównego księgowego budżetu województwa),

• osobami powoływanymi do pełnienia funkcji organów administracji państwowej oraz na inne stanowiska kierownicze w administracji państwowej, w trybie określonym w przepisach szczególnych,

• dyrektorem instytucji kultury.

Instytucje kultury - szczególny rodzaj działalności

Zanim zostanie omówiony tryb zatrudniania dyrektorów w takich organach, należy najpierw wyjaśnić, co rozumie się przez pojęcie „instytucje kultury”. Instytucje kultury to zarówno państwowe, jak i samorządowe instytucje kulturalne, czyli np. dom kultury. Zasady organizacji, a w tym i kierowania takimi placówkami reguluje ustawa z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (dalej: ustawa o działalności kulturalnej).

Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Jakie zasady obowiązują przy powołaniu

Akt powołania stanowi, obok umowy o pracę, wyboru i mianowania, podstawę nawiązania stosunku pracy. Szczególny charakter tego stosunku przejawia się m.in. w tym, iż jest on czynnością prawną jednostronną. Oznacza to, że na mocy takiego powołania dany organ powierza kandydatowi określone stanowisko kierownicze oraz tym samym decyduje o nawiązaniu stosunku pracy.

Pracownika powołuje się na czas nieokreślony. Wyjątek mogą wprowadzić przepisy szczególne, na podstawie których dopuszczalne jest powołanie pracownika na czas określony. W takiej sytuacji stosunek pracy z pracownikiem nawiązany zostanie jedynie na okres objęty tym powołaniem (art. 68 k.p.).