Odpowiedzialność za wypalanie roślinności

Zgodnie z art. 82 §4 kodeksu wykroczeń (dalej: k.w.) każdy kto wypala trawy, słomę lub pozostałości roślinne na polach w odległości mniejszej niż 100 metrów od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, a także bez zapewnienia stałego nadzoru miejsca wypalania, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany.

Z kolei, zachowanie polegające na wypalaniu łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych, trzcinowisk lub szuwarów, stanowi wykroczenie określone w art.131 p.12 ustawy o ochronie przyrody (dalej jako: u.p.) zagrożone karą aresztu albo grzywny.

Naruszenie bezpieczeństwa osób i mienia

Zachowanie o którym mowa w art.82 §4 k.w. narusza dobro prawne w postaci bezpieczeństwa osób i mienia.

Każde wypalanie trawy, słomy lub pozostałości roślinnych na polu w odległości mniejszej niż 100 metrów od zabudowań, lasów, zboża na pniu, miejsc ustawień stert lub stogów stanowi wykroczenie – bez względu na to, czy wymienione miejsca zajęły się ogniem, czy nie. Nie ma też znaczenia to, czy ktokolwiek poniósł szkodę w związku z wypalaniem trawy. Ustawodawca przyjął bowiem zasadę, że takie zachowanie po prostu samo w sobie zagraża bezpieczeństwu osób i mienia.

Inaczej jest z powodowaniem zakłóceń w ruchu drogowym. Odległość pola od drogi nie ma już żadnego znaczenia, liczy się tylko fakt, że wskutek wypalania trawy, słomy lub pozostałości roślinnych dochodzi do zakłóceń w ruchu drogowym. Zakłóceniem w ruchu drogowym, o którym mowa w art.82 §4 k.w. może być np.:

•    zadymienie powodujące ograniczenie widoczności na drodze,

•    rozwiewanie wypalanych pozostałości na drogę,

•    wzniecenie ognia odwracające uwagę kierowców od tego co dzieje się na drodze,

jeżeli tego typu skutki wypalania trawy, słomy lub pozostałości roślinnych powodują niemożność normalnego korzystania z drogi, a w szczególności konieczność zmniejszenia prędkości jazdy przez kierowców lub innych użytkowników drogi.

Sprawca nie może się przy tym uchylić od odpowiedzialności poprzez wskazanie na zmianę stanu pogody i np. fakt zmianę kierunku wiatru, co spowodowało, że dym rozprzestrzenił się w innym kierunku niż to początkowo przewidywała osoba wypalająca trawę. Zmiany kierunku wiatru nie są bowiem niczym zaskakującym i nie usprawiedliwia to zachowania polegającego na wypalaniu trawy.