Państwo ponosi odpowiedzialność za zaniedbania urzędników

Pani Hadri-Vionnet przybyła z Algierii do Szwajcarii i wystąpiła o azyl polityczny. W okresie pobytu w ośrodku dla azylantów w Buchs urodziła martwe dziecko. Doznała szoku i wraz z ojcem dziecka oświadczyła, że nie chcą widzieć zwłok. Po dokonaniu sekcji zwłoki zostały przewiezione zwykłą ciężarówką na cmentarz i pogrzebane we wspólnym grobie dla martwo urodzonych dzieci. Pogrzeb odbył się bez żadnej ceremonii i pod nieobecność rodziców. Pracownik socjalny i urzędnik stanu cywilnego podjęli taką decyzję, bo rodzice nie chcieli widzieć ciała dziecka przed sekcją. Uznali również, iż ze względu na stan psychiczny matka nie byłaby w stanie wziąć udziału w pogrzebie.

Skarga do Trybunału

Matka dziecka złożyła przeciwko urzędnikom doniesienie karne. Sprawa została jednak umorzona z powodu braku przestępstwa. Sąd zgodził się, iż w odniesieniu do sposobu transportu ciała doszło do naruszenia obowiązujących regulacji prawnych, ale uznał jednocześnie, iż błąd urzędnika niemającego w takich sprawach doświadczenia należało oceniać z uwzględnieniem rzeczywistych jego skutków i w związku z tym urzędnik nie popełnił przestępstwa. Matka dziecka złożyła odwołanie do Trybunału Federalnego. Ten jednak je odrzucił.

Hadri-Vionnet złożyła skargę do Trybunału Praw Człowieka w Starsburgu. Zarzuciła w niej, iż naruszono jej prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, gdyż nie mogła uczestniczyć w pogrzebie swego martwo urodzonego dziecka pochowanego na cmentarzu we wspólnym grobie. Jej zdaniem takie działanie władz państwowych naruszyło art. 8 Konwencji, który stanowi, że każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego.

W odpowiedzi na skargę rząd stwierdził, iż odpowiedzialny urzędnik działał w dobrej wierze z domniemaniem, iż ze względu na okoliczności matka nie chciała uczestniczyć w pogrzebie.

Państwo organizuje swoje służby

Rozpatrując sprawę Trybunał stwierdził, iż brak zamiaru lub zła wiara odpowiedzialnych urzędników samorządowych nie zwalniała państwa z odpowiedzialności międzynarodowej na podstawie Konwencji. Do państw Konwencji należy bowiem zorganizowanie swoich służb i przygotowanie urzędników w sposób umożliwiający spełnienie wymagań Konwencji. Dotyczy to tym bardziej dziedziny tak intymnej i wrażliwej, jak sposób postępowania ze zwłokami osoby bliskiej, kiedy wymagany jest szczególnie duży stopień staranności i ostrożności. Trybunał przypomniał, iż uniewinnienie funkcjonariusza w sprawie karnej nie musi oznaczać zwalnienia państwa z zobowiązań na podstawie Konwencji. Jego odpowiedzialność wynika z postanowień art. 8.