Sprostowanie i odpowiedź prasowa

Dlatego też art. 51 Konstytucji przewiduje, że każdy ma prawo żądania sprostowania oraz usunięcia informacji nieprawdziwych, niepełnych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą. Szczegółowo prawo to zostało określone w art. 30 prawa prasowego.

Na wniosek zainteresowanej osoby fizycznej, prawnej lub innej jednostki organizacyjnej redaktor naczelny redakcji właściwego dziennika lub czasopisma jest obowiązany opublikować bezpłatnie:

1) rzeczowe i odnoszące się do faktów sprostowanie wiadomości nieprawdziwej lub nieścisłej,

2) rzeczową odpowiedź na stwierdzenie zagrażające dobrom osobistym.

Zobacz: Reklama i ogłoszenie prasowe oraz powinności wydawcy tytułu prasowego

Pomimo tego, że ustawodawca w sposób niemal identyczny potraktował sprostowanie i odpowiedź prasową wydaje się, że pomiędzy tymi terminami zachodzi istotna różnica. Sprostowanie odnosi się bowiem do informacji nieprawdziwych lub nieścisłych. Odpowiedź natomiast odnosi się do takich publikacji prasowych, które ingerują w dobra osobiste innej osoby (nawet jeśli są prawdziwe). 

Z uwagi jednak, że granica ta jest często bardzo niewyraźna i wzajemnie przenikająca się – w literaturze prawniczej przyjmuje się możliwość sformułowania w odniesieniu do jednej i tej samej jednostki redakcyjnej materiału prasowego zarówno sprostowania, jak i odpowiedzi.

Prawo domagania się opublikowania sprostowania lub odpowiedzi przysługuje osobom fizycznym, prawnym lub podmiotom organizacyjnym, które mają interes prawny w opublikowaniu sprostowania/odpowiedzi. Obowiązek publikacji sprostowania/odpowiedzi spoczywa zaś na redaktorze naczelnym redakcji właściwego dziennika lub czasopisma. 

Prawo prasowe bardzo ogólnie podchodzi do wymogów jakie powinno spełniać pismo zawierające sprostowanie lub odpowiedź. Przyjmuje się, że powinno ono zawierać oznaczenie osoby od której pochodzi, adresata oraz wskazywać jakiej konkretnie publikacji sprostowanie/odpowiedź dotyczy. Zasadnicza treść sprostowania lub odpowiedzi musi natomiast zawierać rzeczowe i odnoszące się do faktów sprostowanie wiadomości nieprawdziwej lub nieścisłej albo rzeczową odpowiedź na stwierdzenie zagrażające dobrom osobistym.

Zobacz: Redaktor nie odpowiada za komentarze czytelników

Ustawa zawiera również szereg wykluczeń, których sprostowanie/odpowiedź zawierać nie może. Tekst sprostowania lub odpowiedzi nie może być dłuższy od dwukrotnej objętości fragmentu materiału prasowego, którego dotyczy. Redaktor naczelny nie może jednak wymagać, aby odpowiedź/sprostowanie było krótsze niż pół strony znormalizowanego maszynopisu.