Opłata klimatyczna a smog

Wyrokiem z dnia 10 lipca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (sygn. III SA/Kr 535/15) stwierdził nieważność uchwały rady gminy w sprawie ustalenia miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową.

Polecamy: Nowe Prawo wodne z uzasadnieniem rządowym (książka)

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

W marcu 2008 r. rada gminy podjęła uchwałę w sprawie ustalenia miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową. Uchwała została wydana  m.in. na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową.

Na powyższą uchwałę do WSA w Krakowie została wniesiona skarga, w które zarzucono jej podjęcie bez spełnienia warunków do pobierania opłaty miejscowej w stosunku do wskazanej w niej miejscowości.

Do postępowania przystąpili m.in. Rzecznik Praw Obywatelskich, prokurator prokuratury rejonowej oraz organizacja społeczna.

Przywołanym na wstępie wyroku WSA w Krakowie stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały potwierdzając tym samym stawiane w stosunku do niej zarzuty przez skarżącego, uzupełnione zarzutami przedstawionymi przez RPO.

W pierwszej kolejności Sąd wskazał, że skarżący posiada legitymację do wniesienia skargi na stanowiący przedmiot postępowania akt prawa miejscowego. Skarżący wskazał bowiem, że w dniach 6-7 lutego 2015 r. przebywał turystycznie na terenie gminy i została od niego pobrana opłata miejscowa w wysokości 2 zł.

Następnie WSA w Krakowie zaznaczył, że w aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia zaskarżonej uchwały, co samo w sobie przesądza o jej wadliwości, którą należy uznać za istotną. Z akt sprawy nie wynika także, czy w chwili podejmowania zaskarżonej uchwały rada gminy dysponowała aktualnymi danymi dotyczącymi jakości powietrza. Organ w toku postępowania sądowoadministracyjnego nie przedłożył żadnych dokumentów z których wynikałoby, że takimi danymi w chwili podjęcia uchwały dysponował. Należy zatem przyjąć, że podejmując zaskarżoną uchwałę nie ustalono istnienia jednej z trzech podstawowych przesłanek wymaganych do podjęcia zaskarżonej uchwały, to jest stanu zanieczyszczenia powietrza. Jednocześnie Sąd zauważył, że jak wynika z ogólnodostępnych sporządzanych corocznie przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska ocen jakości powietrza na terenie województwa w okresie podejmowania przez radę gminy uchwały przekroczony został poziom pyłu zawieszonego PM 10 przewidziany m.in. w przytoczonym powyżej rozporządzeniu z 2008 roku. Nie dochowane zatem zostały – zdaniem Sądu – wymogi przewidziane w zacytowanych powyżej przepisach umożliwiające podjęcie uchwały o pobieraniu w tych miejscowościach opłaty miejscowej, a tym samym uchwała została wydana z istotnym naruszeniem prawa.

Autopromocja

Prawa i obowiązki dyrektora szkoły. Kompetencje. Zadania. Odwołanie

Sprawdź

Mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.

Wyrok jest nieprawomocny.

Mateusz Karciarz

prawnik, doktorant na WPiA UAM, specjalizuje się w zakresie prawa administracyjnego, ze szczególnym uwzględnieniem prawa samorządowego

Dr Krystian Ziemski & Partners Kancelaria Prawna spółka komandytowa w Poznaniu

www.ziemski.com.pl

Artykuł pochodzi z Portalu: www.prawodlasamorzadu.pl