Zapobieganie szkodom w środowisku

Przepisy nowej ustawy o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie stosuje się do bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku lub do szkody w środowisku:
1) spowodowanych przez – określoną w ustawie – działalność podmiotu korzystającego ze środowiska stwarzającą ryzyko szkody w środowisku albo
2) spowodowanych przez inną działalność podmiotu korzystającego ze środowiska, jeżeli zagrożenie szkodą lub szkoda dotyczy gatunków chronionych lub chronionych siedlisk przyrodniczych oraz wystąpiły z winy podmiotu korzystającego ze środowiska.

Przepisy ustawy stosuje się także do bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku lub do szkody w środowisku wywołanych emisją rozproszoną, pochodzącą z wielu źródeł, gdy jest możliwe ustalenie związku przyczynowego między bezpośrednim zagrożeniem szkodą lub szkodą w środowisku a działalnością podmiotu korzystającego ze środowiska.

Do „działalności stwarzającej ryzyko szkody w środowisku”, w myśl ustawy, zalicza się:
– działalność w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, wymagającą uzyskania zezwolenia (zgodnie z ustawą z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach),
– eksploatację instalacji wymagającą uzyskania: pozwolenia zintegrowanego albo pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza (zgodnie z ustawą z 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska),
– działalność dotycząca odzysku, unieszkodliwiania, zbierania lub transportu odpadów (z zakresu ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach),
– międzynarodowy obrót odpadami,
– wymagające uzyskania pozwolenia wodnoprawnego: wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, pobór oraz odprowadzanie wód powierzchniowych lub podziemnych, a także retencjonowanie śródlądowych wód powierzchniowych (zgodnie z ustawą z 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne),
– zamknięte użycie GMO oraz zamierzone uwolnienie GMO do środowiska, w tym wprowadzanie produktów GMO do obrotu (zgodnie z ustawą z 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie zmodyfikowanych),
– produkcję, wykorzystanie, przechowywanie, przetwarzanie, składowanie, uwalnianie do środowiska oraz transport: substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (w rozumieniu ustawy z 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych), środków ochrony roślin (w rozumieniu ustawy z 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin) lub produktów biobójczych (w rozumieniu ustawy z 3 września 2002 r. o produktach biobójczych), 
– transport towarów lub materiałów niebezpiecznych (w rozumieniu ustawy z 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, ustawy z 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych, ustawy z 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim lub ustawy z 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej).