Uchwała będąca jedynie odpowiedzią na wezwanie do usunięcia naruszenia stanowi spełnienie wymogów formalnych do wniesienia skargi i nie podlega odrębnemu zaskarżeniu. Jednak, jeżeli ze skargi wynika, że skarżący kwestionuje pierwotną uchwałę, sąd musi ustalić, jaki akt jest przedmiotem zaskarżenia.
We wrześniu 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę na uchwałę Rady m.st. Warszawa z maja 2006 r. w przedmiocie nieuwzględnienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. W ocenie sądu przedmiotem skargi nie może być uchwała dotycząca nieuwzględnienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Uchwała ta jest jedynie odpowiedzią organu na wezwanie skarżącej, po rozpatrzeniu wezwania skarżącej do usunięcia naruszenia interesu prawnego inną uchwałą rady.
UZASADNIENIE
Na postanowienie o odrzuceniu skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynęła skarga kasacyjna. Skarżąca podniosła, że skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego wnosi się w terminie 30 dni od doręczenia uchwały odmawiającej zmiany poprzedniej uchwały. Podtrzymując w nowej uchwale swoje poprzednie stanowisko, rada akceptuje naruszenie prawa, zatem obie uchwały naruszają prawo. Zaskarżenie uchwały rady gminy odmawiającej zmiany poprzedniej uchwały było jednocześnie zaskarżeniem tej uchwały, która prawo narusza. W jej ocenie strona ma więc interes prawny w zaskarżeniu uchwały odmawiającej zmiany uchwały naruszającej prawo.
NSA uznał, że skarga kasacyjna jest oparta na usprawiedliwionych podstawach.
Wyjaśnił, że wniesienie skargi na uchwałę organu gminy przez osobę, której interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą, jest dopuszczalne po uprzednim bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia (art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.). O bezskuteczności wezwania można mówić nie tylko wtedy, gdy organ nie uwzględnił wezwania, tj. odmówił jego uwzględnienia. Bezskuteczność wezwania ma miejsce także wtedy, gdy organ nie zajął w kwestii wezwania do usunięcia naruszenia żadnego stanowiska, tzw. milczenie organu.
Skarżąca wezwała radę miasta do usunięcia naruszenia uchwałą z dnia 24 czerwca 2004 r. zmieniającą wcześniejszą uchwałę z lutego 2003 r. w przedmiocie uchwalenia regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, w części dotyczącej par. 46. Rada uznała wezwanie do usunięcia naruszenia za bezprzedmiotowe i niezasadne. I skarżąca wniosła skargę wskazując, że zaskarża ostatnią uchwałę odmawiającą zmiany. Jednocześnie jednak w uzasadnieniu podniosła szereg zarzutów dotyczących uchwały dotyczącej regulaminu.
Co prawda w ocenie NSA sąd pierwszej instancji słusznie przyjął, że przedmiotem zaskarżenia w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym może być wyłącznie uchwała z zakresu administracji publicznej naruszająca interes prawny wnoszącego. Uchwała będąca jedynie odpowiedzią na wezwanie do usunięcia naruszenia stanowi spełnienie wymogów formalnych do wniesienia skargi i nie podlega odrębnemu zaskarżeniu. Jednak, choć skarżąca wskazała w osnowie skargi, że zaskarża uchwałę odmawiającą usunięcia naruszenia prawa, to z uzasadnienia wynika, że jej intencją było wniesienie skargi na uchwałę w przedmiocie uchwalenia regulaminu. Skoro więc sąd pierwszej instancji miał wątpliwości, która uchwała była przedmiotem zaskarżenia, powinien wezwać skarżącą do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez wskazanie zaskarżonego aktu. Tym samym wadliwie sąd pierwszej instancji odrzucił skargę, przyjmując z góry, że przedmiotem zaskarżenia była uchwała będąca odpowiedzią na wezwanie do usunięcia naruszenia, a nie uchwała ustalająca regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków. Tym samym nie wyjaśnił, co jest przedmiotem zaskarżenia.
Postanowienie z 30 listopada 2006 r., niepublikowane
SYGN. AKT II OSK 1724/06
