Wymeldowanie musi być właściwie uzasadnione

STAN FAKTYCZNY

Do wójta gminy wpłynął wniosek o wymeldowanie z pobytu stałego. W piśmie wskazano, że Piotr D. od ponad 20 lat przebywa poza granicami kraju i na stałe jest zameldowany w USA. Podczas pobytów w kraju w znacznym stopniu utrudnia życie nowemu właścicielowi nieruchomości i działa na jego szkodę. Organ orzekł o odmowie, wskazując na czasowość wyjazdu oraz fakt pozostawienia rzeczy osobistych. W efekcie w jego ocenie niespełniona została przesłanka opuszczenia miejsca stałego pobytu bez wymeldowania, warunkująca w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych wymeldowanie.

UZASADNIENIE

Rozstrzygnięciem powstałego na tym gruncie sporu zajął się białostocki WSA. Rozpoczął on od przypomnienia, iż w sprawie o wymeldowanie nie ma znaczenia fakt, że dom, w którym dana osoba jest na stałe zameldowana, stanowi aktualnie własność innej osoby, albowiem brzmienie art. 15 ust. 2, po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 27 maja 2002 r., pozwala na wymeldowanie z miejsca pobytu stałego tylko takiej osoby, która miejsce to opuściła, nie dopełniając czynności wymeldowania. Nie ma zatem dla wymeldowania żadnego znaczenia kwestia uprawnień do lokalu. Zameldowanie jest czynnością rejestracyjną o charakterze deklaratoryjnym niestwarzającym uprawnień do lokalu, natomiast jest kwestią pochodną od faktu stałego pobytu. Oznacza to, że jeżeli Piotr D. nie opuścił na stałe lokalu, to brak tytułu prawnego do niego nie stanowi przesłanki uzasadniającej wymeldowanie.

Z okoliczności sprawy, w ocenie sądu wynika jednoznacznie, że Piotr D. wyjechał za granicę tylko czasowo, a nie z zamiarem stałego opuszczenia lokalu. Podczas wizyt przebywał w przedmiotowym budynku, w nim też pozostawały jego rzeczy osobiste. Dodatkowo pobyt pod określonym adresem na terytorium USA nie wyklucza możliwości zameldowania w kraju. Nie jest to bowiem przesłanka stanowiąca o zasadności wymeldowania z pobytu stałego na terenie Polski. O charakterze pobytu w określonej miejscowości decyduje zamiar osoby podlegającej obowiązkowi meldunkowemu. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą pobyt stały w danym lokalu oznacza zamieszkiwanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego lub długotrwałego przebywania, z wolą koncentracji w danym miejscu swoich spraw życiowych, w tym założenie ośrodka osobistych i majątkowych interesów. W świetle art. 7 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych nawet czasowe zameldowanie pod innym adresem niż miejsce stałego pobytu nie oznacza rezygnacji z zameldowania stałego, tak samo jak nie dowodzi braku zamiaru pobytu stałego pod danym adresem. Wyjazdy i powroty do miejsca pobytu stałego są zjawiskiem normalnym i pochopne jest wyprowadzenie z tego faktu wniosku o opuszczeniu miejsca zameldowania. Wymeldowanie z miejsca pobytu stałego winno być następstwem ustalenia definitywnego zerwania więzi z tym miejscem przez osobę tam zameldowaną, bez ujawnionej na zewnątrz woli powrotu.

SYGN. AKT II SA/Bk 807/07

MICHAŁ STUCZYŃSKI