Nowa dyrektywa w sprawie koncesji

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/ UE z 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania koncesji (dalej: dyrektywa 2014/23/UE), która weszła w życie 18 kwietnia br., zastępuje dotychczas obowiązujące re­gulacje w zakresie koncesji zawarte w tzw. dyrektywie klasycznej 2004/18/WE.

Główną przyczynę wprowadzenia nowych regulacji stanowił brak na poziomie Unii Europejskiej ramowych przepisów w tej dziedzinie, który powodował niepew­ność prawną w zakresie udzielania koncesji, rzutującą na swobodę świadczenia usług i funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Dyrektywa 2014/23/UE - zgodnie z jej preambułą - będzie sprzyjać zarówno zamawiającym, przyczyniając się do zwiększenia efektywności wydat­ków publicznych, jak i wykonawcom poprzez ułatwienie mikro-, małym i średnim przedsiębiorcom dostępu do koncesji na szczeblu lokalnym i unijnym, co wpisuje się w realizację zasady zrównoważonego rozwoju.

Zobacz również: Od 2020 r. wzrośnie znaczenie współpracy publiczno-prywatnej w zakresie infrastruktury

Zakres stosowania dyrektywy

Zgodnie z przyjętą w dyrektywie 2014/23/UE definicją, koncesja jest umową o charakterze odpłatnym, zawiera­ną na piśmie, za pomocą której co najmniej jedna insty­tucja zamawiająca lub podmiot zamawiający powierza, w przypadku:

• koncesji na roboty budowlane - wykonanie robót bu­dowlanych co najmniej jednemu wykonawcy, w za­mian za wynagrodzenie stanowiące albo wyłącznie prawo do eksploatacji obiektu budowlanego będą­cego przedmiotem umowy, albo takie prawo wraz z płatnością,
• koncesji na usługi - powierza świadczenie usług in­nych niż wykonanie robót budowlanych i zarządza­nie tymi usługami co najmniej jednemu wykonawcy, w zamian za wynagrodzenie stanowiące albo wyłącz-
• nie prawo do wykonywania usług będących przed­miotem umowy, albo takie prawo wraz z płatnością. Wynagrodzenie koncesjonariusza polegające na prawie do eksploatacji obiektu budowlanego lub świad­czenia usług wiąże się z przeniesieniem na niego ryzy­ka operacyjnego związanego z wykonywaniem umowy, obejmującego ryzyko związane z popytem lub z po­dażą albo oba te rodzaje ryzyka. Zgodnie z dyrektywą 2014/23/UE uznaje się, że koncesjonariusz przejmuje ryzyko operacyjne, jeśli w normalnych warunkach funk­cjonowania nie ma gwarancji odzyskania poniesionych nakładów inwestycyjnych lub kosztów poniesionych w związku z eksploatacją obiektów budowlanych lub wykonywaniem usług będących przedmiotem koncesji.